Pukkelpop was voor het eerst in drie jaar terug in het land en ook wij verlieten op zondag 21 augustus het veilige Oost-Vlaanderen om er een kijkje te gaan nemen. Wat bleek? Dat het daar geweldig fijn was en dat we geweldige muziek gehoord hebben en dat we niet begrijpen waarom we daar nooit eerder onze derrière in het zand geplant hebben!
Die geweldige muziek werd onder andere gemaakt door de Amerikaanse indieband Dehd.
Dehd is een eigenzinnig trio prille dertigers die elkaar leerden kennen in Chicago maar ondertussen zijn uitgezwermd naar andere delen van de VS.
De kleurrijke Emily Kempf speelt bas en zingt, spring-in-het-veld Jason Balla roert de gitaar en zet ook regelmatig zijn keelgat open en Eric McGrady houdt zich – wat bedeesd – op de achtergrond alwaar hij zich muzikaal toelegt op een wel erg summiere drumkit en computer.
De band kwam op Pukkelpop hun nieuwe album Blue Skies voorstellen. Hun vijfde album alweer sinds ze in 2015 besloten om samen muziek te maken. Blue Skies bevat 13 aanstekelijke, vrij korte nummers met korte titels die door hun minimalistische aanpak wat doen denken aan The XX minus de deprimerende ondertoon. Op de plaat varieert de sfeer van de nummers tussen een opgewekt punky en een wat neerslachtiger shoegaze geluid maar dan zonder onnodig gestaar naar eigen en andermans navelput.
Live klinkt het allemaal nog een stuk opgewekter en energieker dan op plaat en daar ligt volgens ons ook de ware kracht van de band.
Jason huppelt en springt over het podium als een jong veulen terwijl Emily zich energiek kronkelend en vaak met een slinkse glimlach op het gezicht van haar taak kwijt. Eric houdt het zakelijk achteraan het podium maar toch kan je ook hem er niet van verdenken tegen zijn zin op het podium te staan. Dat zou ook wel sneu zijn want de doortocht in Kiewit maakt deel uit van een wel erg uitgebreide tour door Europa, de VS en Canada die nog tot eind november verder dendert.
Maar goed, de band was dus gekomen om hun nieuwe album te promoten. Wie echter dacht dat ze de volledige plaat zouden komen brengen was er aan voor de moeite.
Openen deden ze namelijk met Lucky uit het album Water uit 2019 en ook het daaropvolgende Haha, Nobody en Loner verschenen eerder. Pas met Stars werd er voor het eerst naar het nieuwe album gegrepen. Later in de set passeerden ook nog Window, Bad Love en Dream On onze trommelvliezen maar geen Bop, Clear of Empty In My Mind dus; nummers waar de fans misschien toch wat op hoopten.
Niet dat het sfeer mocht drukken want er had zich duidelijk een harde kern liefhebbers verzameld in de Lift die de nummers van begin tot einde konden meezingen.
Dehd maakte indruk door hun niet aflatende enthousiasme en aanstekelijke podiumenergie die hun catchy nummers van extra kruiding voorzagen. Een rechttoe rechtaan band zonder kapsones die vooral wilt spelen en zijn publiek perfect meekrijgt zonder veel poeha, slingers, geurkaarsen of vuurwerk. Aanrader dus en een band die we graag nog eens ontmoeten in een wat intiemere setting.
