Dans –en indietempel Charlatan was door Democrazy gekozen als toplocatie voor een zwoel ogende affiche op een naar klimaatmarsnormen lentefrisse woensdagavond eind februari. Vooral de programmatie van het Parlophone-godenkind van weleer, Eliza Doolittle, was behoorlijk straffe kost. Pack Up is al 9 jaar geleden geschreven, en grote Europese festivalterreinen waaronder Werchter en Pukkelpop ontvingen haar met open armen. Het warmmaak gedeelte werd verzorgd door de aantrekkelijke Sarah Mulowayi die intimistische R&B uitstrooide over een veel te rumoerige Charlatan. Sarah uit Antwerpen laat zich op een podium aanspreken als Wayi en liet het vismarktgehalte in de zaal niet aan haar hartje komen.
Pop in soulvolle fond gegaard en met gitarist Jasper als leidraad. Meer hoeft dat niet te zijn, want de eerste rijen waren best wel gecharmeerd door haar présence en het melodisch gehalte van wat de kern zal worden van haar te verschijnen ep. Insecure is een gejaagd niemendalletje dat ons met zijn allen liet wegdromen van een tropische strandbar bij valavond. Deze vibe staat wel in schril contrast met de teneur van minder goed verwerkte romances die een rode draad vormen in haar teksten. Sarah wordt mismeesterd met het etiket ‘Vlaamse Beyoncé’. Niks van aantrekken meid, doe gewoon waar je goed in bent, en dat is een publiek inpakken.
Eliza Doolittle laat zich ondertussen al een tijdje kortweg Eliza noemen, en dat heeft zo zijn voordelen. Eliza Sophie Caird staat misschien wel vermeld op haar identiteitskaart, doch de nog maar 31-jarige Londense popdiva is uitgegroeid van een popicoon met tienerallures naar een zelfbewuste drop dead gorgeous kinda souldiva. Met haar tienerjaren heeft ze net als met haar artiestennaam en eerste twee platen komaf gemaakt. Eliza is immers a real romantic en dit werd feilloos onderlijnd in een Charlatan die geleidelijk aan kreten van opwinding en spontane dansmoves vrije baan gaf.
Eliza weet perfect waarmee ze bezig is want hoe ze zich op het podium voortbeweegt en hoe ze zingt gaan hand in hand met de muzikale koers die ze vaart. Elk dansje is mooi gedoseerd en immer heerlijk om naar te kijken. Geen heupslagje teveel. Tegelijk bespeelt ze het publiek met haar verleidelijke blik en bedwelmende stem die de perfecte, onderkoelde gangmaker is voor het eerste deel van de set. Game, Lovable en Livid zijn funky as hell en dwepen met Prince die met de handrem op musiceert. De ritmesectie zet rustig haar uitgekiende achtergrondbakens uit en we zijn getuige van een optreden dat ergens varieert tussen En Vogue en Tricky. Nooit simpel maar steevast geil.
Geil… Ja, de keuze voor de outfit sprak evenzeer tot de verbeelding en dan zijn we nog niet uitgepraat over haar ranke silhouet dat een gracieuze troefkaart is die ze met plezier bovenhaalt. Het laatste deel van de set was minder funky maar des te soulvoller wat vooral bij Putting Out Fires en het breed uitgesponnen slotakkoord Wasn’t Looking de uit haar hand etende fans het stadium van de extase liet bereiken.
Eliza live is een belevenis. Haar in december verschenen derde worp Real Romantic is een stijlbreuk die we alleen maar met een hartverwarmend applaus kunnen bejubelen. De naturel en het charisma waarmee ze achteloos een zaal inpakt zijn behoorlijk indrukwekkend. Ja, de set is kort (net als haar jurkje…), en ja, ze heeft zich daarvoor breed verontschuldigd. Wij weten echter waar we moeten zijn als ze met extra songmateriaal onder de tengere armpjes de grotere Belgische zalen komt heroveren.
