Kris De Bruyne, Vlaams singer-songwriter zaliger, zei het decennia geleden al: “Als je in het Nederlands geboren bent, verliefd, ziek bent, naar de wc gaat, waarom zou in het Nederlands schrijven dan moeilijker zijn dan in het Engels of Frans?” De Delvers, navrant nachtorkest uit Boom, neemt dat advies al enkele jaren grondig ter harte. En kleurt zijn krachtig klinkende postpunk in met veelgelaagde teksten in de moerstaal. Nog op zoek naar de missing link tussen Joy Division en Gorki? Zoek niet langer!
Veel concurrentie op de Gentse concertpodia afgelopen donderdagavond en dus moest de band het stellen met een schaars opgekomen publiek voor zijn tweede passage in Muziekcentrum Kinky Star. En zonder toetseniste Silke. Zij was wegens goed ziek noodgedwongen thuisgebleven. De Delvers voor één keer dus als 100% masculien gezelschap op de planken.
Geen probleem allemaal voor de band die er van bij de start voluit tegenaan ging. Beter een beetje publiek dan helemaal geen. Op het programma: een goede mix van nummers uit het titelloze debuutalbum (2018) en de tweede plaat – Hart in Neonlicht – die eind vorig jaar verscheen bij Wagonmaniac. De meest recente single Hoofdspoken, meeslepende Neue Welle op z’n Vlaams, bleef nog het langst aan de ribben plakken. Met dank aan de boodschap, de fijne melodie en het dramatische crescendo aan het eind van het nummer (hoofdspoken/spokenhoofd).
“Het leven is geen lolletje” mag dan de donkerrode draad wezen in het Delvers oeuvre, de band houdt zich zowel muzikaal als tekstueel zeer ver af van goedkope effectjagerij. De maatschappijkritiek en de uitwaaierende melancholie worden ook onveranderlijk vergezeld van raak gekozen, troostende woorden. Meer dan eens meerstemmig gebracht/gebruld ter hoogte van het refrein.
Twee meer dan originele covers als bis. Te beginnen met Fluisteringen, een Nederlandstalige bewerking van Whispers (Siglo XX) en afsluitend een buitenmaatse maar uiterst geslaagde versie van Eisbär (Grauzone). Het enige nummer van de avond dat ruim boven de drie minuten – drempel ging en niet in de taal van Conscience werd gebracht. Al hadden we, toegegeven, ook dit eens graag in het Nederlands gehoord.
Beklijvend concert van een ongemeen boeiende band die dringend meer airplay mag/moet krijgen. Meer van dat.
Facebook / Instagram / Bandcamp
