Ooit begonnen bij Raymond Van het Groenewoud en de eerste van De Kreuners in 1981, over U2 en zo verder de wijde wereld in. Het is moeilijk drie nummers te kiezen uit vier decennia rock ’n roll, en dat zal iedere keer wel weer iets anders worden. De keuze is gevallen op één band/artiest per decennium waarvan toen de lp grijs of de cd felgekrast is gedraaid. Omdat het paasvakantie is, beginnen we met chocolade!
Uit de eighties: ELVIS COSTELLO – Blue Chair (Blood & Chocolate)
Eén van de rauwste platen van Costello uit die periode (1986) geprangd tussen – ook van hem – heel wat glad- of zelfs kapotgeproducete dingen. In Blue Chair zit alles: geniale tekst van een jaloerse Declan Patrick MacManus, melodie als in de sixties en pure rock ’n roll van The Attractions (hun laatste samen) zo goed als live gespeeld in de studio. De beste Costello als u het ons vraagt. Vraag het ons!
Uit de nineties: PAVEMENT – Trigger Cut/Wounded-Kite At :17 (Slanted And Enchanted)
Slanted And Enchanted is de plaat van net voor de grote doorbraak van Pavement en ze klinkt alsof ze niet in een studio is opgenomen: slecht. Toch blijft deze plaat terugkeren als een favoriet, de songs en hun titels zijn onweerstaanbaar absurd en de plaat gaat muzikaal alle lo-fi-kanten op. Pavement was in die tijd ook een wilde, intense liveband (zoals in het Luna theater in 1995). Stephen Malkmus solo blijft minstens even interessant als Pavement, maar bij iedere tour komt er in steeds kleinere zalen steeds minder volk kijken. En dat terwijl Pavement zonder nieuw werk na de nineties zalen zoals Koninklijk Circus blijft uitverkopen. Pavement, het pensioenfonds van Malkmus.
Uit de nillies: RADIOHEAD – There There (Hail To The Thief)
In Hail To The Thief maakte Radiohead een mix tussen het experiment van Kid A en de meer gitaargerichte band van OK Computer en ervoor, iedereen tevreden. “We are accidents waiting to happen”. Tiens, Thom Yorke had gelijk voorkennis?
