Home Lijstjes De Eilandplaten van NEL MERTENS

De Eilandplaten van NEL MERTENS

by Didier Becu

Nel Mertens is al tien jaren één van de hoofdredacteurs bij Luminous Dash, maar ook sinds een paar jaar muzikante bij Nel & JP. Samen met Jean-Paul De Brabander tovert ze eigentijdse, Nederlandstalige new wave uit haar mouw die perfect past bij onze tijdsgeest. IJskoud, gevaarlijk, donker maar gelukkig ook dansbaar melodieus. Op 1 februari 2025 staan Nel & JP, samen met Human Without Gravity, in Café De Loge voor de aftrap van een nieuwe reeks edities van Luminous Fest, dat zijn gratis concertjes georganiseerd door Luminous Dash. Maar eerst wordt Nel naar een onbewoond eiland afgevoerd en mocht ze van ons drie platen meenemen.

NEL MERTENS © Wouter De Sutter
NEL MERTENS © Wouter De Sutter

TOOL – Lateralus (2001, Zoo Entertainment)
Lateralus was het album waarmee ik TOOL leerde kennen, hoewel het toen al hun derde was. Toen ik het voor het eerst hoorde, betekende het een ommezwaai in mijn persoonlijke muziekwereld. Een heel nieuwe sound, die zoveel bands inspireerde. Zowel de titeltrack als Schism zijn nummers die ik op repeat kan blijven zetten. Maynard James Keenan weet me enorm te raken met zijn zang, gedragen door de complex rake partijen, gespeeld door wat een op zich vrij klassieke rockband met gitaar, drums en bas zou kunnen zijn.

TOOL is de band die me deed beseffen dat metal ook meer emotie in zich kan hebben dan enkel maar woede en agressie. Gelukkig bleken er achteraf gezien nog zo veel meer metalbands te zijn die dat deden/doen.

RADIOHEAD – The Bends (1995, Parlophone)
Moeilijke keuze qua albums hier, omdat ik zowel Creep (op Pablo Honey) als Street Spirit (op The Bends) dicht in mijn hart draag. Het zijn nummers waar ik erg mooie herinneringen aan heb, die ik alleen met mezelf en de persoon in kwestie zal/kan/wil delen.

Het zijn nummers om bij te huilen, om je miserabel te voelen, maar dan wel in sonische schoonheid. Omdat The Bends (met ook High And Dry, en Fake Plastic Trees er op) het album is dat ik écht grijs draaide, mag het mee naar het eiland. En stiekem smokkel ik dan het singletje van Creep wel mee. “Cause on the island… I’m gonna be a creep!!”

QUEEN – News Of The World (1977, EMI/ Hollywood Records)
A Night At The Opera met Bohemian Rhapsody en Love Of My Life erop laten liggen? Don’t Stop Me Now (Jazz, 1978) thuis laten? Ja, maar dan alleen voor News Of The World, omdat We Will Rock You erop staat en ik denk dat ik dat nummer nodig zal hebben op een verlaten eiland.

Die track straalt (samen met Don’t Stop Me Now) dan ook àlles uit waar Freddy Mercury als showman voor stond, terwijl hij achter de schermen kwetsbaar was. Ik leerde Queen al op erg jonge leeftijd kennen, door mijn papa die fan is. De cd’s werden steevast in de auto gespeeld op reis. Ik herinner me vooral een ritje in Spanje waarbij we met 8 in één auto zaten. Met mijn broer en nichtje in de koffer zongen we luidkeels het nummer Barcelona mee, Mercury’s duet met Montserrat Caballe. Ik hou van het grenzeloze dat de band uitstraalde, zowel op vlak van muziek als qua attitude. En van het feilloze gitaarwerk van Brian May natuurlijk, één van de besten in zijn vak.

Café De Loge: Facebook – Instagram
Human Without Gravity: Facebook – VI.BE
Nel & JP: Facebook – Instagram

Facebookevenement

You may also like

This website uses cookies to improve your experience. We'll assume you're ok with this, but you can opt-out if you wish. Accept Read More