Wardrobe zat in de studio om hun derde plaat, Jason, op te nemen tot het coronavirus de kop opstak in ons land, zodat de opnames nu tijdelijk stilliggen. Gelukkig hebben ze net de eerste single, Goldilocks uitgebracht. Een geweldige single waarop Wardrobe een stevigere kant van zichzelf laat horen. Wij vroegen frontman Johan Verckist naar meer uitleg over de nieuwe plaat en sound.
Jullie nieuwe single Goldilocks is gebaseerd op het “Goldilocks Principle”, dat is nu wel een heel actueel in deze tijden van het coronavirus. Hoe kwam je bij het idee om daar een nummer over te schrijven?
De nummers voor de nieuwe plaat zijn bijna allemaal in één dezelfde periode ontstaan. Zoals iedereen in mijn omgeving, lijkt het, zit ik soms met een soort eindtijd-gevoel: het falen van de oude systemen ontstaan in de Nieuwe Tijd en het feit dat mensen daar verkeerd op reageren door zich in spreekwoordelijke loopgraven te verschuilen waarbij niemand nog echt naar elkaar lijkt te luisteren. Het Goldilocks-principe stipuleert dat er in tijden van chaos altijd een nieuwe orde zal ontstaan. Dat vond ik een hoopgevende gedachte. Je merkt het nu ook: eigenlijk doet dat even gedwongen verstillen sommige mensen enorm deugd. Zo jammer dat dit enkel kan door toedoen van een virus en de druk die zoiets legt op onze gezondheidszorg. Ook het feit dat we na zo’n situatie bijna vanzelfsprekend in een economische recessie zullen belanden, lijkt toch aan te tonen dat er echt iets mis is. Ik merk dat mijn bekommernissen steeds gemakkelijker een weg vinden naar mijn muziek en omdat de meeste nummers in eenzelfde tijdspanne zijn geschreven wordt dat dan snel een onderliggend thema. Waarmee ik niet gezegd wil hebben dat ik een of ander statement wil maken maar dat heeft wel tot gevolg gehad dat de nummers wat donkerder zijn, denk ik.
Deze single klinkt steviger dan het vorige Wardrobe-materiaal, was het nodig om van koers te veranderen?
Het is voor mij vaak nodig om me af te zetten tegen het vorige wat ik maakte. Dat helpt het creatieve proces vind ik. Het maakt me ook waakzaam om niet te veel in herhaling te vallen. Met Giving Up A Ghost was dat niet zo makkelijk want ik ben eigenlijk nog altijd heel tevreden over die plaat. Tijdens het maken van mijn demo’s merkte ik dat de nummers gebaat waren bij meer drastische keuzes in arrangement en geluid. Ik besloot om deze keer zelf de touwtjes in handen te nemen en mijn plaat te producen. Dit was een enorme uitdaging voor me die me aanvankelijk onzeker maakte, er is niemand om even te zeggen: “Hey, dat was een goede take” of “Dit moet beter”. Maar gaandeweg voelde ik ook enorm veel vrijheid ontstaan. Nu kon ik echt eens mijn stinkende zin doen zonder rekening te houden met eender wat of wie. Geregeld kwamen de anderen langs om te luisteren of iets toe te voegen maar aan het einde van de dag kon ik daarmee doen wat ik wou. Dat werkte heel bevrijdend voor me. Ondertussen is ze bijna af, al worden we nu wel wat geremd door corona.
Voor de derde Wardrobe-plaat Jason hebben jullie gekozen om met Damien Vanderhasselt te werken. Is er een bepaalde reden waarom jullie voor Damien hebben gekozen?
Damien en ik hebben elkaar een paar jaar geleden leren kennen tijdens een project dat Hans De Prins en ik in Trix muziekcentrum hadden opgezet (Expats Recording Sessions). Het klikte onmiddellijk en ik vroeg hem te drummen bij GLITTERPAARD, mijn andere band met Philip Bosschaerts (Mintzkov), Sarah Pepels (Portland) en Frederik Bastiaensen (Marble Sounds). Wat ik niet wist was dat de man een erg fijne studio heeft die hij ook nog eens als een meester weet te bedienen. Nadat we samen de eerste GLITTERPAARD-plaat hadden opgenomen en we vrienden waren geworden, werd duidelijk dat ik ook delen van de nieuwe Wardrobe-plaat bij hem wilde opnemen. Damien begreep zeer snel waar ik naartoe wilde. Alle drums en sommige zang takes deden we bij hem en dat nam ik mee naar huis om er verder aan te werken in mijn homestudio.
Momenteel liggen de opnames stil voor de nieuwe plaat door de coronacrisis, zitten jullie nu nog te sleutelen aan de nieuwe nummers?
Ja, ik werk af wat ik kan. Al is het moeilijk om thuis zang te doen met de kinderen in huis nu. Al heeft mijn dochter al wel gastbijdragen geleverd. Er liggen al een boel nieuwe nummers klaar ook.
Voor de nieuwe plaat gingen jullie aan de slag met verknipte beats, samples, overstuurde drums, stemeffecten en de gitaren mochten niet organisch klinken. Mogen we dan een totaal andere Wardrobe verwachten?
Ik denk dat je een band mag verwachten die geëvolueerd is. Het is een andere plaat dan de vorige, steviger en misschien ook wat donkerder. We hebben ook een nieuw bandlid, Gerrit, die zal ook mee zijn stempel drukken. Uiteindelijk denk ik dat de muzikale invloeden die tot het maken van Giving Up A Ghost hebben geleid op Jason nog wat verder zijn doorgedreven.
Giving Up A Ghost werd overal lovend onthaald. Heeft dat een bepaalde druk gegeven voor het nieuwe album?
Goh die druk die ik mezelf oplegde door de productie te leiden, voelde ik wel even, maar we zijn tenslotte Radiohead niet hé (lacht). Het is niet zo dat de verzamelde wereldpers al maanden ligt te wachten op een nieuwe release van ons. Ik hoop wel dat deze single en later de plaat wat aandacht zullen krijgen want ik denk dat ze goed zijn en daarna maken we er hopelijk nog één. Misschien nog een betere!
Wat is het eerste dat je gaat doen als de coronacrisis achter de rug is?
Op café gaan.
