Tussen hun herstart en de coronalockdowns kregen ze nog niet veel live momenten, maar daar komt gauw verandering in, want binnenkort kan je Sovjet War in Het Depot in Leuven aan het werk zien. Met pure punk-garantie, uiteraard! Een band van vroeger, nu en morgen, want de roep om verandering is er nog steeds. Een babbel door de tijd met Sovjet War.
Door: Malcolm Nix
Sovjet War is officieel gesplit in 1984, maar is in 2019 plots weer opgericht. Waarom heeft dat zo lang op zich laten wachten en waarom was 2019 dan wel het juiste moment?
We zijn ermee opgehouden nadat ook onze tweede gitarist wou stoppen en alweer op zoek gaan naar een nieuwe zag eigenlijk niemand nog zitten. De evolutie van je bestaan, weet je wel. Op een moment begint alles terug te keren, je voelt die spirit van die begindagen weer opborrelen, de ene polstte bij de andere, en uiteindelijk tijdens een gezamenlijk etentje is de knoop doorgehakt: we beginnen weer. Twee jaar voorbereiding voor 40 jaar Sovjet War.
Het is allicht een onvermijdelijke vraag. Hoe hebben jullie heel de COVID-19-crisis ervaren? Welke gevolgen heeft dit voor jullie als band en als muziekliefhebbers gehad?
Wel, het was voor ons ’the same shit’ als voor anderen. Enerzijds hadden we nu meer tijd om iets nieuws uit te proberen, maar anderzijds konden we dat dan niet echt als band ten uitvoer brengen. En natuurlijk waren we liever gewoon doorgegaan zoals we bezig waren.
Wereldsterren zijn jullie nooit geweest, maar hoe wordt de band tegenwoordig onthaald? Is er wat enthousiasme voor jullie komende concerten of blijft het vooral bij oude vrienden die elkaar nog eens willen zien?
Ondertussen hebben we twee optredens achter de rug… en dan corona. Op die optredens waren wel wat oude vrienden aanwezig, maar het was zeker geen beleefdheidsapplausje dat we kregen. Dat merkte je vooral na het optreden aan het enthousiasme, hoe er over gesproken werd.
Toen jullie eerst actief waren, was de naam Sovjet War natuurlijk heel actueel en relevant, maar wie nu 21 is, is in 2000 of 2001 geboren. Weet de gemiddelde jongere wel wat de Koude Oorlog hier betekende? Hebben jullie die groepsnaam al vaak moeten uitleggen aan mensen die geen idee hebben wat de Sovjet-Unie eigenlijk was?
Als je op onze facebookgroep naar onze ledenpercentages kijkt, dan is 3 op 10 leden een vrouw, het hoogste percentage, 37%, is tussen de 45 en 54 jaar en daarna die tussen 55 en de 64 jaar. Tussen de 18 en de 24 jaar 1%. Het zal die jonge generatie worst wezen en wij van onze kant liggen er zeker niet wakker van. Nog wel even vermelden dat we begonnen zijn onder de naamThe Sovjets en na een gitaristenwissel (en bijgevolg ook een stijlwissel) de naam hebben gewijzigd in Sovjet War. ’t Is maar een naam.
Er zijn trouwens meerdere mogelijke spellingen, zoals Sowjet en Soviet. Is er eigenlijk ooit discussie over jullie schrijfwijze geweest?
Neen. Zoals hierboven vermeld: eerst was het The Sovjets. In die tijd had je ook Soviet Sex en je hebt The Soviettes. Laten we zeggen dat we ons van de rest wat wilden onderscheiden. En hoe meer ze over jou praten, hoe meer er gratis reclame gemaakt wordt. Het blijft een Belgische groep, hé.
De band heeft nooit veel uitgebracht, tenzij we een obscure cassette meetellen die bijna niemand heeft en die velen ook niet meer kunnen afspelen. Zijn er plannen om nieuwe nummers op te nemen en eventueel uit te brengen?
Ha ja, daar zijn we volop mee bezig. Een obscure cassette die wel wat verkocht heeft, hé, maar weinigen hebben die nog. Ze hebben die allemaal kapot gespeeld. Elk optreden geven we er twee gratis weg en dat wordt zeker geapprecieerd. Later zijn we met The Nuthouse op ‘No Big Business 2’ terechtgekomen en nog wat later zijn we een tweede maal in de Cleo studio te Wezemaal gaan opnemen. Met It Became A Problem en Guns For Fun werd een single geperst op 500 exemplaren. Ook Just A Story werd er opgenomen die dag en dat verscheen jaren later op de Koude Golven-verzamelaar op het Onderstroom label. In Duitsland, Engeland en de VS verschenen we op vinyl op één van die obscure labeltjes, maar dat ontdek je dan pas jaren later.
De huidige line-up is niet volledig origineel, want jullie hebben twee vervangers gevonden. Is dat een gemakkelijke opdracht gebleken of heeft het veel moeite gekost de juiste mensen te verzamelen?
Eén vervanger, gitarist Koen, speelde al samen met een ander lid in zijn vorige band, past perfect bij ons. Drie andere leden zijn nog van de originele bezetting. Dat heeft totaal niks moeite gekost. De meesten van ons zijn blijven muziek maken (solo of in andere groepen), waardoor de reünie vlot verliep. Al tijdens de allereerste repetitie gingen enkele oude songs er al vlotjes door. Zo zie je maar…
Op 9 oktober 2021 spelen jullie in Het Depot. Is het eigenlijk moeilijk voor een band als Sovjet War om concerten te vinden? Zijn er nog genoeg plaatsen wat alternatieve bands terecht kunnen?
Indien je absoluut wil optreden, is er keuze genoeg: café’s, jeugdhuizen, clubs. Zolang je voor eten en drank speelt…. We nemen het ernstig en professioneel op, maar met een grote dosis fun. En vraag gerust maar wat rond, de mensen die naar ons optreden kwamen, gingen met een zalig gevoel naar huis en ze kijken uit naar ons volgend feestje.
De tijd staat natuurlijk niet stil, maar als jullie het belangrijkste verschil tussen de scene in 1981 en in 2021 moeten geven, wat valt jullie dan het meest op?
Punks van toen hebben nu wat geld gespaard, vermoeden we. En alles is wat minder ernstig nu, er mag al eens gelachen worden. Geen poses meer, de barricades zijn verdwenen.
Veel mensen vertellen vol nostalgie over de eerste jaren van de punk, maar ze vergeten dan wel dat punks in die tijd ook doelwitten waren en dat punkbands veel kritiek kregen, zeker met een naam die aan het communisme refereert. Zijn er nu nog mensen die zich aan jullie storen of valt dat wel mee?
Zij die zich er aan stoorden, vond je voornamelijk in de snob-pseudo-new wave wereld terug.
Aan de andere kant van het spectrum had je dan weer de rechtse skinheadbeweging, die vooral in onze eerste periode een grote opkomst kendde. Het nummer Carious Capitol verwijst naar een straatgevecht tussen ons en Brusselse skins.
Mijn laatste vraag is misschien wat eigenaardig, maar ik stel ze toch maar. Zouden jullie, als jullie naar de huidige samenleving kijken, graag nu weer zestien jaar zijn?
De eerste punkgolf was een magische tijd, onvergetelijke jaren voor ieder van ons. Dat blijkt echt wanneer we samen weer wat herinneringen ophalen uit die tijd. De jeugd nu heeft veel meer vrijheid en mogelijkheden, maar ze doet er zo weinig mee… Er lijkt wel een wil te zijn voor en een roep om verandering (‘Something better change’ blijft overeind), maar niet de spreekwoordelijke stamp-tegen-de-klotenmentaliteit.
Nu 16 jaar willen zijn? Neen.
Terug naar 1977? Volmondig JA !
Info & tickets concert Het Depot
