Ooit deed hij mee aan The Voice en nu wordt hij getipt door Blackwave. Oscar Santos loopt nog maar 15 jaar op deze planeet rond, maar heeft zijn start voorlopig niet gemist. Hij wisselde dance in voor hip hop en droomt onder de naam O S K I van de openingsspot voor Tyler, The Creator.
Waar komt je naam vandaan en stel jezelf maar eens voor!
Ik ben Oscar, ik ben 15 en woon in Borgerhout, Antwerpen. De naam O S K I komt eigenlijk van een nickname die mijn vrienden mij vroeger gaven, “oskiboy”. Vroeger deed ik alles onder mijn echte naam, Oscar Santos, maar toen ik met hip hop begon dacht ik dat het wel tijd was voor iets nieuw. Ik vond “Oski” wel leuk klinken, maar aangezien die naam al bezet was door een nog redelijke bekende dubstepproducer, besloot ik om gewoon dezelfde naam te stileren met hoofdletters en spaties: O S K I.
Hoe moeten we jouw muzikale geschiedenis tot nu voorstellen?
Ik ben nu toch al zo’n 6 tot 7 jaar bezig met muziek. Zingen doe ik al van heel jong: ik heb in 2013 nog meegedaan met Junior Eurosong. Toen was ik er helaas niet door, in tegenstelling tot 2015 toen ik meedeed met The Voice Kids. Daar heb ik het tot de battles geschopt. Daarna is de puberteit ingeslagen en was ik mijn engelenstemmetje kwijt. Die tijd was ik ook al wel veel bezig met muziekproductie, voornamelijk EDM en trap. Die muziek heb ik allemaal gereleased onder “Oscar Santos”. Ik droomde er altijd van om op de mainstage van Tomorrowland te draaien, tussen namen zoals Martin Garrix en Avicii (may he rest in peace). In de afgelopen paar maanden is die passie voor dancemuziek toch verzwakt en ben ik meer interesse beginnen tonen in hip hop. Door mijn ervaring in de productie van trap was het maken van hip hop-beats niet zo’n moeilijke aanpassing. In het begin produceerde ik vooral voor andere artiesten en verkocht ik mijn beats online, maar later ben ik ook eigen teksten beginnen schrijven en opnemen, en ik moet eerlijk toegeven dat ik in dat genre toch meer plezier vind, zowel in het beluisteren als het maken.
Wanneer besefte je dat muziek spelen je passie is?
Vanaf het moment dat mensen me er complimentjes over begonnen te geven, en ik besefte dat ik muziek maken leuker vond dan wat dan ook. Ik zou schatten dat dat rond mijn 12 jaar was.
Wat maakt de Belgische muziekscene uniek denk je, of is die helemaal niet uniek?
Clement Peerens Explosition.
Wie zijn je inspiratiebronnen en hoe zou je je muziek zelf omschrijven?
Mijn grootste inspiratie is zonder twijfel Tyler, The Creator. Hij is een van de meest getalenteerde, intuïtieve en originele artiesten van dit decennium. Jezus, heel mijn kleerkast hangt zelfs vol met Golf Wang, zijn merk. Hij inspireert me wel om een eigen sound te vinden, maar tegelijkertijd ook veel diverse stijlen te proberen. Andere artiesten die mij ook wel inspireren zijn o.a. Aries, Post Malone, Rex Orange County, Aminé, Avicii, Childish Gambino en nog veel anderen. Ik zou mijn muziek omschrijven als een blend tussen hip hop en popmuziek, met hier en daar een snuifje R&B.
Met welke band of artiest word je vergeleken, hoewel je dat absoluut niet wilt?
Veel mensen zeggen dat mijn muziek hen doet denken aan de muziek van Cuco, een Amerikaanse zanger met Mexicaanse roots. Toeval wil dat mijn papa ook afkomstig is uit Mexico, dus dat vind ik wel een opmerkelijke gelijkenis (al heeft het geen betrekking op de muziek). Ik kende hem niet voordat mensen mij met hem begonnen te vergelijken, en ik heb een paar keer naar zijn muziek geluisterd. Ik moet zeggen dat ik het niet slecht vind dus ik beschouw het eerder als een compliment. Er zijn niet echt artiesten waar ik absoluut niet mee vergeleken wil worden. Buiten Drake. Drake is garbage.
Voor welke band zou je/ wel eens graag het voorprogramma willen spelen en waarom?
Tyler, The Creator, want, wel, hij is Tyler, The Creator. Of Bruno Mars. Hij is ook wel cool. Ik denk dat ik interessante conversaties met hem kan voeren over kleren en muziek.
Wat maakt je anders dan andere acts denk je?
Ik denk dat het feit dat ik alles op mijn eentje zelf doe – van schrijven tot productie tot zang – wel meer persoonlijkheid en authenticiteit geeft aan mijn muziek. Het geeft mij zelf ook meer voldoening bij het beluisteren en het performen van mijn eigen nummers. Ook neem ik mezelf niet altijd serieus; ik steek vaak wat humor of complete nonsens in mijn teksten. Dit is vooral omdat heel mijn hip hop project was begonnen als een grap, (dat is een verhaal voor een andere keer) maar ik er uiteindelijk toch heel veel plezier mee had.
Wat wordt de volgende (grote) stap voor je?
Ik heb sowieso nog heel veel nummers liggen die ik graag aan de wereld wil laten horen. Ik hoop dat ik deze ergens kan laten tekenen en kan releasen onder een deftig label. Dat zou ik een mooie stap vinden. Ook heb ik sinds kort officieel een manager aan mijn zijde die mij helpt met bookings en releases te regelen, dus misschien komt daar ook nog wel iets leuk van.
Welk album kan je ‘on repeat’ beluisteren?
Ik kan je een lijstje geven, maar ik zal het kort houden: Igor en Flower Boy van Tyler, The Creator, Camp van Childish Gambino, album1 van San Holo, Welcome Home van Aries en ONEPOINTFIVE van Aminé.
En wat is je favoriete plaat aller tijden en waarom?
Het is een moeilijke keuze tussen See You Again van Tyler, The Creator of Redbone van Childish Gambino.
Wat is het mooiste en het minst mooie aan muziek?
Het mooiste aan muziek is dat het mensen samenbrengt. Mensen zijn altijd zo vriendelijk op optredens of concerten en er hangt altijd een positieve sfeer (dit geldt niet voor fuiven, daar is iedereen dronken of stoned).
Het minst mooie vind ik de corruptie van de industrie en wat er achter de schermen gebeurt. De muziekwereld is deze dagen meer gebaseerd op geld dan op talent. Eender wie kan nu een wereldhit scoren als zijn budget groot genoeg is en zijn contacten juist zitten. Het heeft ook betrekking op het internet: Lil Nas X heeft zijn succes te danken aan memes, met zijn doorbraakhit OId Town Road (al is dit nummer wel gewoon een jam). Iets wat ook (te) veel gebeurt is dat artiesten mentaal en fysiek uitgeput worden door managers en labels. Kijk naar wat er met Avicii is gebeurd; het is moeilijk om jezelf nog te blijven tonen als een persoon in plaats van gewoon een act.
Met wie zou je het niet erg vinden om 8 uur mee in een lift te zitten en waarom?
De hele squad van Odd Future. Al zijn ze uit elkaar gegaan, die gasten zijn hilarisch en zouden de 8 uur heel wat meer entertainend maken. En/of Kali Uchis. Daar moet ik geen extra uitleg bij geven.
