The Girl Who Once Was is het muzikale project van Joanne Van Bastelaere die we ook kennen van Isadore. Eén van de vele bands die dit jaar meedingen naar een ereplaats op het prestigieuze Sound Track-concours. Een kennismaking!
Waar komt de naam van de band vandaan en stel je maar eens voor!
Ik ben Joanne of The Girl Who Once Was. Ik heb deze naam bewust gekozen, omdat ik als persoon constant in evolutie ben. De persoon die ik een jaar geleden was en die een nummer geschreven heeft, is niet meer de vrouw die nu een nummer zal schrijven. Verder ben ik afkomstig van Leuven, en net afgestudeerd als arts.
Hoe moeten we je muzikale geschiedenis tot nu voorstellen?
Tot nu toe redelijk beperkt. Ik speel zelf reeds enkele jaren bij Isadore (die zijn ook geselecteerd voor Sound Track), en schrijf daarvoor de nummers. Recent ben ik begonnen met dit aparte project, omdat ik gemerkt heb dat ik niet alle muziek binnen Isadore kwijt kan.
Wanneer besefte je dat muziek spelen je passie is?
Als tiener, in mijn zoektocht naar manieren om mijn emoties kwijt te kunnen, ze een plaats te geven.
Wat maakt de Belgische muziekscene uniek denk je, of is die helemaal niet uniek?
Ik denk niet dat de Belgische muziekscene als iets unieks te beschouwen is. Wel wordt er in dit kleine landje heel veel goeie muziek gemaakt, en dat is absoluut iets om trots op te zijn.
Wie zijn je inspiratiebronnen en hoe zou je je muziek zelf omschrijven?
Als bedoeld wordt op muzikaal vlak, dan kijk ik voornamelijk op naar Daughter, Bon Iver, John Mayer, James Bay, maar ook Belgische groepen als Tamino en Portland. Ik weet niet of ik hen ‘inspiratiebronnen’ zou durven noemen. Mijn muziek zou ik omschrijven als melancholische, donkere indiepop.
Met welke band of artiest word je vergeleken, hoewel je dat absoluut niet wil?
Dat kan ik moeilijk zeggen, aangezien er nog niet veel mogelijkheid geweest is tot vergelijkingen.
Voor welke band zou je eens graag het voorprogramma willen spelen en waarom?
Tamino, omdat ik ontzettend opkijk naar de wijze waarop hij er in slaagt mensen te raken met zijn muziek, en dat op zijn toch redelijk eigenwijze manier.
Wat maakt je anders dan andere bands denk je?
Mijn teksten komen niet uit de ‘hoe schrijf ik teksten voor dummies’. Ik probeer bij het maken van songs te letten op het cliché-matige en dat te vermijden, zonder het moeilijk of onmogelijk te maken voor de luisteraar om de emotie ervan te voelen of zijn verhaal er in kwijt te kunnen.
Wat wordt de volgende (grote) stap voor de band?
Sound Track.
Welk album kan je ‘on repeat’ beluisteren?
Ik luister niet naar albums, wel naar live-optredens. Daughter op Rock Werchter of Bon Iver NPR kan ik on repeat beluisteren op YouTube.
Wat is je favoriete plaat aller tijden?
Where the Light Is van John Mayer.
Wat is het mooiste en het minst mooie aan muziek?
Het mooiste – dat muziek er in slaagt, in welke vorm ook, zaken in elk van ons los te maken. Het minst mooie – dat elke boodschap op die manier kan worden verspreid. Dit kan je ook als iets moois zien in principe, afhankelijk van de boodschap, maar oproepen tot haat/racisme/homo-haat zijn spijtige manieren om muziek te gebruiken…
Met wie zou je het niet erg vinden om 8 uur in een lift te zitten en waarom?
John Mayer, dan mag hij 8 uur lang voor mij tokkelen op zijn gitaar.
Meer info over Sound Track vind je hier.
