Volgend jaar verschijnt het nieuwe album van Sekushi. De singles die we hieruit tot nu toe hoorden, verraden dat er een lekker groovy plaat op komst is. Op 18 oktober kun je hun in Retie aan het werk zien, samen met Peuk. Tijd voor een babbel over David Bowie, maar ook over tomatensoep op grootmoeders wijze.
Jullie hebben het al miljoenen keren uitgelegd, maar laten we het nu maar vereeuwigen op het computerscherm: waar komt de naam Sekushi vandaan?
Sekushi is Japans voor ‘sexy’, maar het is een mooier woord. Zeker als je het ietwat fluisterend uitspreekt. Wij willen sexy muziek maken. Of toch op zijn minst muziek waarbij je iets voelt. We steken er soms ook de draak mee. Onze lichamen zijn allesbehalve perfect, maar we laten ons toch portretteren als een soort sensuele halfgoden. Dat vinden wij wel grappig. Het is bijzonder fijn dat er mensen zijn zoals fotograaf Monday Junior en grafisch vormgever Lander Wynants die ons daarin begrijpen en dit dan ook mooi kunnen vastleggen. En die ons behoeden voor mogelijke beelden waarvoor onze kleinkinderen zich mogelijk ooit gaan schamen.
Jullie swingen als de beesten; alsof het leven een festijn is om nooit te vergeten. Waar komen al die dansinvloeden vandaan?
Wij luisteren naar heel diverse dingen. Van 70’s underground punk over pure pop tot Thaïse funk. Alles wat we horen, sluipt vroeg of laat onze muziek binnen. Onze muziek is wel gebaseerd op groove. We willen mensen aan het dansen krijgen. Ze even de alledaagse miserie laten ontvluchten. De laagjes die we over die groove leggen, zijn beïnvloed door alles waar we naar luisteren. En dat is bij momenten heel, euhm, eclectisch.
Ik hoor behoorlijk wat 70’s invloeden zonder dat het in feite echt 70’s klinkt. Is dat een juiste perceptie of lul ik er gewoon maar wat naast?
Dat is een zeer juiste perceptie. Er zijn veel bands uit de jaren ’70 die we echt goed vinden. Die ook dienden als inspiratiebron toen we met de band begonnen. Led Zeppelin en Flower Travellin’ Band, maar ook James Brown en de vroege afrobeat van Fela Kuti. Maar we willen die muziek zeker niet kopiëren. We hebben veel te veel respect voor de originele stuff om dat te doen. Kijk, mijn vader probeert al jaren om oma’s signature tomatenroomsoep na te maken. Zonder succes. Wij doen wel alsof we ze even lekker vinden als het origineel, maar toch mist ze iets. Ook al gebruikt hij dezelfde ingrediënten en kookt hij de soep in dezelfde oranje kookpot. Er klopt iets niet. Die fout willen wij met onze muziek niet maken. We leven in 2025. En ook al gebruiken we in de studio veel oud materiaal, proberen we toch echt ons eigen ding te doen.
Bij Sekushi wordt er niet gezongen – tenzij Rudy Trouvé het doet – is het een bewuste keuze om instrumentale muziek te maken?
We zijn niet echt met een plan aan deze band begonnen. Het was corona en we hadden veel tijd. Maar de muziek die we in het begin maakten, had (volgens onszelf tenminste) geen baat bij zangpartijen. Er kwam wel eens een zinnetje of een zanglijntje voorbij, maar dat was omdat we vonden dat het arrangement dat nodig had. Tot voor kort hadden we maar weinig nummers met een volwaardige zangpartij. We stellen ons daar niet echt vragen bij. Toen we begonnen te werken aan het nieuwe album, schreven we een paar nummers waarvoor we meteen dachten aan zeer specifieke zangstemmen. Rudy Trouvé voor Claudine en Lara Chedraoui voor twee andere liedjes. Als Lara en Rudy niet hadden meegewerkt, waren deze nummers wellicht in de schuif beland. Verder staat er toch weer voornamelijk instrumentale muziek op de plaat.
Bij instrumentale muziek mag je je inbeelden wat je wil, maar welke verhalen passen het best bij Sekushi?
Onze muziek wordt vaak omschreven als ‘filmisch’. Dat kan wel kloppen. Maar welke film? In ons repetitiekot hebben we het daar soms over. “Bij dit nummer zie ik Alain Delon in een oranje zwembroek op een zeilboot zitten met een glas rosé, terwijl hij een koningspoedel aait.” Terwijl iemand anders bij hetzelfde nummer aan die scène denkt uit From Dusk Till Dawn waarbij ineens heel de tent vol vampieren blijkt te zitten. Tja, als wij er al niet uit geraken, mag de luisteraar best zelf beslissen welke verhalen er bij onze muziek passen.
Misschien ligt het aan mij, maar er zit ook wel iets dreigends en angstaanjagend in het geluid van Sekushi. Zo herinnert een track als Rub mij aan de ijskille Berlijn-trilogie van David Bowie. Ennio Morricone is ook nooit veraf….
Ik snap dat wel. Er moet altijd wel iets schuren in onze muziek. Wij noemen dat Youriën. Jazeker, we hebben onze gitarist (Youri Van Uffelen) een eigen werkwoord toebedeeld. Hij maakt graag sounds die voor een licht ongemakkelijk gevoel zorgen. Als een arrangement bijvoorbeeld te braaf klinkt, vragen we Youri om te Youriën. Om extra weerhaakjes toe te voegen. Veel bijzondere momenten ontstaan toch na een periode van ongemakkelijkheid? De ontlading is dan des te groter. Dat vinden wij zelf heel cool om mee te spelen.
Tijd voor een trieste vraag. Sekushi is één van de beste bands van dit land, maar toch niet zo bekend. Hoe verklaar je dat?
Eerst en vooral: bedankt! Da’s heel fijn om te horen! Maar… Tegenwoordig moet je als band exact twee jaar na je eerste repetitie op Pukkelpop staan. Of je bent mislukt. Bands krijgen de tijd niet meer om te groeien. Om beter te worden. Je moet meteen zes miljoen volgers hebben op sociale media. Je moet zo snel mogelijk het perfecte album opnemen en aan alle wedstrijden deelnemen. Die moet je dan winnen en meteen cashen. Alles moet zo fucking snel gaan. Wij zijn (naar ons eigen gevoel) nog maar net bezig. En toch hebben we al op heel coole plekken gestaan. En dat allemaal door het harde werk van alle bandleden. En enkel met muziek die we écht willen maken. Natuurlijk streven we naar werelddominantie, maar we nemen daar onze tijd voor.
Muziek is het allerbelangrijkste in ons leven en we genieten van het proces. Spelen in een overvol café voor vijftig enthousiastelingen? Prima! Een festival met vijftigduizend enthousiastelingen? Ook prima! We zijn niet bang om onze handen vuil te maken. En we hebben allemaal ervaring genoeg om te weten dat we dit moeten blijven doen tot we erbij neervallen. Er zijn ook ongelofelijk veel straffe bands en relatief weinig bookings agents en managers in België. En zij die hun bands echt vooruit kunnen helpen, zitten al met een overvol rooster. Het is moeilijk om zo iemand op een show te krijgen en te overtuigen om samen te werken.
Wat voor ons een groot compliment is, is dat zowel ons eerste album (eigenlijk een dubbel-ep) als onze merch heel snel was uitverkocht. We verkochten die enkel na shows. Mensen die kwamen kijken, wilden graag een stukje Sekushi mee naar huis nemen. Dat vinden wij tof. Dit gezegd zijnde: moest er iemand aan het lezen zijn die onze weg naar werelddominantie kan bespoedigen: bel ons gerust even op!
Jullie brachten eerder reeds twee ep’s uit bij Fons Records en binnenkort is er een volledige plaat. De liefde met het Limburgse label is voor eeuwig en altijd?
Enkel de liefde voor mijn zoontje is voor eeuwig en altijd, maar we hebben wel een grote boon voor Niels en zijn label. Hij weet wat het is om te vechten voor je muziek. Om los van mode en nieuwigheden te blijven geloven in wat je doet. Niels is fan van onze muziek. Hij heeft er echt voeling mee. Dat appreciëren wij ten zeerste. De samenwerking met Fons is ook heel helder. Je weet perfect wat ze wel en niet voor je doen. Met andere bands zit ik bij grotere labels en daar is het niet altijd duidelijk wat je kan verwachten. De tijd dat je van een label een grote zak geld kreeg, dat je daar een plaat mee mocht maken en dat ze daarna alle moeite van de wereld deden om die plaat aan de man te brengen, is jammer genoeg al lang voorbij. Tenzij je Beyoncé heet.
Kun je iets kwijt over het nieuwe album?
Dat het het beste Sekushi-album ooit is. Dat het met alle liefde van de wereld gemaakt is. Dat we hopen dat we er heel veel mensen blij mee maken. En dat we er heel veel mee willen gaan spelen.
Onlangs verscheen Claudine waarbij Rudy Trouvé het deed op zijn Serge Gainsbourgs. Ik vond het eigenlijk best wel een atypische Sekushi-track, als een typische Sekushi-track al bestaat.
Wat atypisch is aan dit nummer, is dat er veel zang in zit. Al staan er op het aankomende album dus wel een aantal echte zangnummers. De gitaarlijntjes van Claudine zijn eerder sensueel, dus moest het nummer een echte liefdesbrief worden. Het was voor ons meteen duidelijk dat Rudy de man was om voor dit nummer te vragen. Hij schreef de tekst in onze studio en na twee takes stond alles erop. Het ging allemaal heel snel en we konden niet blijer zijn met het resultaat.
Wat is je favoriete plaat aller tijden?
Dat is echt een onmogelijk te beantwoorden vraag. Vandaag is dat Somethin’ Else van Cannonball Adderley. Gisteren heb ik de hele dag naar Getting Killed van Geese en de laatste van Peuk geluisterd. Naar verluidt moet de nieuwe plaat van Sekushi ook serieus de moeite zijn.
Op 18 oktober spelen jullie in CG Den Dries in Retie. Waarom moeten mensen afkomen?
Omdat Peuk komt spelen! En Sekushi! Meer redenen heb je toch niet nodig om uit je zetel te komen? Maar ook omdat we lokale organisatoren moeten ondersteunen. Het is mooi om te zien hoeveel mensen in hun vrije tijd optredens organiseren. De mensen van Kortoor zijn daar een perfect voorbeeld van. Ze programmeren los van wat er in de mode is. Enkel hun eigen smaak. En met succes! Een aantal van hen organiseert ook Retie Rockt. Nog zo’n absolute aanrader.
Sekushi: Website – Spotify – Facebook – Instagram
FONS Records: Facebook
