Het jaar loopt bijna op zijn einde, en dus wordt het tijd om weer met de lijstjes te beginnen. Als je het ons vraagt dan heeft Nix van Reena Riot daar nu al zijn plaats veroverd. Een straffe plaat van een al even straffe madam. Op 3 oktober staat de band in de AB, wij hadden een gesprekje met frontvrouw Naomi.
Dag Naomi, als dochter van Fons Sijmons heb jij de rock-‘n-roll er met de paplepel in gekregen. Je lijkt me dan ook de ideale persoon om het te vragen: rock-‘n-roll, wat is dat en wat betekent het?
Rock-‘n-roll is en blijft voor mij in eerste instantie muziek ademen, spelen en beleven! Een leven dat volledig in teken van muziek staat. Velen zijn van mening dat je er een soort levensstijl op moet nahouden met veel seks, drugs en alcohol maar dat hoeft voor mij helemaal niet… Integendeel zelfs, dat zou me enkel maar weerhouden van de essentie: muziek! Wel is het zo dat wanneer je je leven in het teken van muziek stelt het nogal een solitair leventje wordt. (lacht)
Je hebt in 2012 de Rock Rally gewonnen, maar nu pas ben je echt doorgebroken. We kennen allemaal het verhaal van je vorig management dat je artistiek aan banden wilde leggen. Maar die zeven jaar, vind je dat verloren tijd of is het omgekeerd een leerschool geweest van hoe het wel moest?
Tchoh… het is zeker geen verloren tijd geweest! Ik heb ook veel geleerd over wat ik niet wou. Inderdaad en hoewel het de twee laatste jaren onder het oud management botste, heb ik ook veel van dat management geleerd hoor!
Door dat proces werd Reena Riot wel plots een groep. Hoe uit die evolutie zich in het songs schrijven of is Reena Riot het muzikale alter ego van Naomi?
Reena Riot is ondertussen zeker niet meer het alter ego van Naomi Sijmons! Tijdens het maken van Nix heeft iedereen zijn plaats gekregen en gevonden binnen Reena Riot. Dit uit zich vooral in het arrangement van de songs. Tonight was bijvoorbeeld een simpele ballad die ik al lang had weggesmeten omdat alles wat ik met de vorige band geprobeerd had te rudimentair klonk, maar toen kreeg Alan ineens het idee: “wat als we nu gewoon eens de zanglijn bewaren en de akkoorden en structuur helemaal vergeten?” Toen gaf hij de eerste aanzet met een te gekke bas-sound. Iedereen begon enthousiast mee te zoeken naar de juiste sfeer en bam! Tonight was geboren. Er staat ook een song van Jan op de plaat: Good Old Waltz. Een song waarmee ik Jan eigenlijk heb leren kennen en waardoor ik toen al wist: “met die gast wil ik ooit iets maken!”
Nix is zonder meer één van de strafste platen van dit jaar. Hoe lang hebben jullie eraan gewerkt, want deze plaat is in alle opzichten af.
Wauw! Dankjewel voor ‘t compliment (bloost). Ik denk dat we er met alle rondjes preproducties, en dat waren er veel, er ongeveer 3 jaar aan bezig geweest zijn.
Eenmaal in de studio ging het wel enorm snel!
De plaat is opgenomen in een Antwerps havenpand. Heb je dat zelf beslist en in hoeverre heeft dit het geluid van Nix beïnvloed, want het is een ontzettend rauwe plaat geworden. Zo rauw dat er een intense schoonheid uit voortvloeit…
We hebben dat zeker zelf beslist. We wilden kunnen werken in een sfeer waar de teller niet liep, zodat we ons geen zorgden hoefden te maken over het financiële tijdens het creatief studioproces. We hebben er zo goed als bijna 3 weken gewoond en ik denk dat dit hoorbaar is op de plaat, de volledige overgave aan het opnameproces, de creativiteit en de muziek.
Jan, Bernd en ik sliepen zelfs in de AMP room (lacht).
Ik denk dat niemand je het al gevraagd heeft, maar wat betekent die titel: Nix?
Nix is een verzetskreet: NO MORE!
Nix heeft natuurlijk die fel besproken hoes die als een middelvinger geldt naar je vorig management. Had je geen schrik van de reacties?
Eigenlijk niet, ik voelde alsof we onszelf op de plaat al dusdanig hadden blootgegeven dat dit gewoon noodzakelijk was. Ik had en heb er nog altijd – pardon my french – schijt aan, aan die reacties.
Je geeft je op Nix ook ontzettend bloot. En ik bedoel niet zo zeer lichamelijk, heb je geen schrik om zo ver te gaan. Wie naar de plaat luistert denkt wel het innerlijke hoofd van Naomi Sijmons te kennen.
Het is zeker wel een kijkje in mijn belevingswereld en hoe ik de dingen zie en vooral voel en ervaar.
Akkoord dat het een donkere, onheilspellende plaat is en is dat een weerspiegeling van je eigen ik?
Ik denk dat de donkerte de hele band verbindt met elkaar. Ik ga niet spreken voor de rest van de band, maar ikzelf heb zeker een nauwe en dubbele relatie met donkerte. Het zijn mijn meest geïnspireerde momenten, maar tegelijkertijd ook de meest vermoeiende periodes voor mezelf omdat ik steeds de neiging heb om te diep te gaan en op het randje balanceer van mezelf te verliezen in de duisternis (amai, dat klinkt zwaar, haha!)
Op Nix hoor ik een vrouw die al haar emoties uit, maar vooral hoor ik een sterke vrouw. Hoe ga jij om met die roep van vrouwelijke collega’s om al die (nodige) aandacht voor gelijkheid en appreciatie?
Even ter correctie, Didier: een vrouw is sowieso sterk! (schiet in de lach) Hoe ouder ik word hoe moeilijker ik het vind vrede te vinden met hoe de wereld naar vrouwen kijkt, in ALLE vakgebieden, of het nu muziek of pakweg IT is. Soms is het moeilijk om de moed erin te houden en niet over te schakelen naar pure kwaadheid maar dat lost niks op. Ik geloof heilig in de kracht van de dialoog en het redeneren. Wel ben ik strijdvaardiger geworden en hou ik mijn mond niet meer wanneer ik een schopje onder tafel krijg of een geïrriteerde blik van een man wanneer ik in dialoog probeer te gaan met iemand die bv. net een bewuste of onbewuste seksistische opmerking heeft gemaakt. Ik probeer waar ik kan vrouwelijke collega’s zoveel mogelijk te steunen! Maar ik probeer mannelijke collega’s er ook op te wijzen dat ook zij moeten meevechten voor onze gelijkheid en appreciatie!
Er is niet alleen de plaat, ook live is Reena Riot een bom. Is het podium jouw favoriete plaats, zo lijkt het toch als we je bezig zien?
Zeer zeker!!!
Er is na de zomer ook een show in de AB. Ik veronderstel dat dit succes je blij maakt, en zit je al met nieuwe toekomstplannen in je hoofd?
Jap! Beginnen aan de volgende plaat!
Wat is je favoriete plaat aller tijden en waarom?
Out Of Season van Beth Gibbons en Rustin Man. Dit blijft voor mij tijdloos en zo prachtig. Het blijft me inspireren. Iedere keer opnieuw ontdek ik iets nieuw op die plaat.
Met wie zou je het niet erg vinden om 8 uur mee in een lift te zitten en wat zou je dan doen?
Owwww! Dat is ne moeilijken! Ik denk Kim Gordon! En dan nummers schrijven natuurlijk. (lacht)
