Julien Firmin is het eerste soloproject van Gentenaar Michael De Busscher. En wat voor één. Dit weekend werd Julien Firmin geselecteerd voor de finaleronde van Sound Track te Oost-Vlaanderen. Op 8 december kan je hem met zijn 3 muzikanten gaan beluisteren in De Centrale te Gent. Hou je van rauwe stemmen en een prikkelende sound dan zit je goed. Wij leerden hem beter kennen.
Waar komt de naam vandaan en stel jou maar eens voor!
Julien Firmin is mijn tweede en derde naam, alsook de naam van mijn beide grootvaders.
Het is begonnen als een one man band project, met een zelf geproducete debuutplaat en solo optredens als resultaat. Tijdens het maken van de plaat besefte ik dat optreden met een band ook een leuke afwisseling zou kunnen zijn. Ondertussen speel ik nu een jaar samen met drie fantastische muzikanten.
Hoe moeten we jouw muzikale geschiedenis tot nu voorstellen?
Ik ben begonnen met muziek op mijn elfde, als drummer. Niet veel later heb ik ook de gitaar opgepikt. Daarna begon ik al snel met het schrijven van mijn eigen nummers. Ik heb altijd in verschillende bands gespeeld, zowel als drummer, gitarist en zanger (en zelfs als screamer).
Wanneer volgde het besef dat muziek spelen jouw passie is?
Op een heel jonge leeftijd al denk ik. Ik kan me nog herinneren dat mijn vader een verzamel- cd van Lenny Kravitz gekregen had voor kerstmis en ik toen de hele vakantie naast de cd-speler heb gezeten, de ideale babysit!
Wat maakt volgens jou de Belgische muziekscene uniek, of is die helemaal niet uniek?
Dat er heel veel verschillende dingen gebeuren. Alleen in Gent al vind je een ongelofelijke verscheidenheid aan alternatieve muziek, en vaak van een heel hoog niveau.
Wie zijn voor jou inspiratiebronnen en hoe zou jouw muziek het best omschreven moeten worden?
Ik haal inspiratie uit alle soorten muziek maar mijn grootste inspiratiebronnen zijn toch klassiekers als Tom Waits, Nick Cave of PJ Harvey. Ik vind het een moeilijke opgave om mijn muziek te omschrijven, vooral omdat ik mij niet wil vastpinnen aan een bepaald genre. De kans bestaat dat de muziek die ik binnen dit en vijf jaar maak volledig anders zal zijn dan wat ik nu doe. Maar er zal altijd een rode draad in zitten en dat is dat ze oprecht is.
Met welke band of artiest word je vergeleken, hoewel je dat absoluut niet wil?
Ik ben al vergeleken met verscheidene muzikanten en bands, maar daarmee probeer ik mij niet echt bezig te houden. Zolang ik maar mijn eigen ding kan doen.
Voor welke band wil je graag het voorprogramma spelen en waarom?
Er zijn veel artiesten voor wie ik graag zou openen, maar als ik er toch eentje moet kiezen ga ik voor Daniel Norgren.
Wat maakt jou anders dan andere bands?
Elke artiest of groep is sowieso anders maar ik denk dat het in mijn voordeel speelt dat ik mijn nummers zowel solo als met band kan brengen. Zo hebben we de vrijheid om elk nummer anders te laten klinken.
Wat wordt de volgende (grote) stap voor jou?
Het kriebelt terug om aan nieuwe nummers te werken dus hoogstwaarschijnlijk wordt er in 2020 een nieuwe Julien Firmin plaat geboren. Verder zou een telefoontje van Werchter en Glastonbury ook wel nog in mijn agenda passen.
Welk album kan je op ‘repeat’ beluisteren?
Real Gone van Tom Waits.
En wat is jouw favoriete plaat aller tijden en waarom?
Te veel om op te noemen. Vandaag is het Bubblegum van Mark Lanegan, gisteren was het Gentleman van Fela Kuti.
Wat is het mooiste en het minst mooie aan muziek?
Het mooie is dat je eender welk gevoel kwijt kan in muziek en dat kan delen met andere mensen.
De minder mooie kant eraan is voor mij de muziekindustrie waarbij muziek of artiesten te vaak gezien worden als een product waarmee geld kan verdiend worden, waardoor de authenticiteit ervan vaak verloren gaat.
Met wie zou je het niet erg vinden om 8 uur mee in een lift te zitten en waarom?
Nick Cave. Ik heb al 2 maal naast tickets voor Conversations with Nick Cave gegrepen en zou dat heel graag eens bijwonen. Los daarvan is hij gewoon een mythisch figuur die me enorm fascineert.
