His Trust Fund is het geesteskind van de Antwerpse singer-songwriter Philippe François. Na de release van de titelloze debuutep heeft de band nu, twee jaar later, het knappe album The Free Market Loves You uitgebracht. Dit album is voor François een eerbetoon aan de liberale meritocratie die hem grootgebracht heeft. Wij hadden een gesprek met deze idealistische romanticus.
Is his trust fund een band of meer een project van jou?
Het is beide denk ik. In eerste instantie zal het altijd het meest mijn project zijn, omdat ik de nummers aandraag. Aan de basis van dat nummer wordt zelden geraakt. Daarna maken we samen een arrangement, en dat is wel een echt groepsgebeuren, daarin heeft iedereen evenveel inspraak en wordt er duchtig gediscussieerd. Dat maakt ons wel een groep. Uiteindelijk behoud ik wel de eindredactie. Je zou kunnen zeggen dat ik het sterkste veto heb. Ik heb de groep bij elkaar gebracht… dat telt ook mee.
De muzikanten van His Trust Fund spelen ook bij diverse andere bands. Is er dan genoeg tijd om met z’n allen samen te komen, als het geen corona is?
Agenda’s samenleggen zorgt altijd voor problemen en moeilijke puzzels. We proberen dan steeds zo gericht mogelijk te werken, want de momenten dat we elkaar kunnen zien zijn meestal beperkt. Dat is nu eenmaal deel van met getalenteerde en veelgevraagde muzikanten te werken… Daarbuiten zijn we ook vrienden, en spreken we ook af zonder muzikale bijbedoelingen. Zo houden we elk jaar een “trustmis”, onze versie van kerstmis, die helaas dit jaar nog niet is kunnen doorgaan.
Je hebt jezelf laten inspireren door het oeuvres van wat oudere artiesten. Is er geen muziek van tegenwoordig die jou ook raakt?
Goede vraag! Ik vraag me het soms ook af. Ik ga veel naar concerten, dat is de plek waar ik me laat overtuigen. Maar ik luister niet al teveel naar hedendaagse dingen. Er is ook zo waanzinnig veel om naar te luisteren, want ik heb de neiging om naar zoveel mogelijk te luisteren. Klassiek, jazz, elektronica, het passeert allemaal de revue. Een artiest die me enorm hard heeft weten raken, tot tranen toe, is Benjamin Clementine. Ik zag hem in De Roma met een Frans strijkkwartet. Ook van Adrienne Lenker (van Big Thief) ben ik een grote fan. Haar solo plaat Abyss Kiss heb ik grijs gedraaid.
Alle nummers van het album ademen veel melancholie uit, ben jezelf zo melancholisch?
Helaas wel 
Ik ben nogal wispelturig in mijn gemoed, ook al laat ik een kalme en beheerste indruk na op mensen, intern moet ik soms erg duistere stormen trotseren. Misschien ben ik me iets te bewust van mijn sterfelijkheid.
Over melancholie gesproken. Wij horen de invloed van Leonard Cohen wel duidelijk terug in jouw songs. Is hij een grote inspiratiebron van jou?
Zowel als mens en als muzikant is hij mijn grootste baken van licht geweest doorheen mijn bewuste leven. Zijn teksten zijn zo gevat en doordrongen van poëtische waarheden, steevast op de scheidingslijn tussen cynisme en romantische idealen. Daar voel ik heel veel verwantschap mee. Hij was ook geen groots zangtalent, en wist dus dat hij mensen op andere manieren moest kunnen roeren. Dat vind ik enorm sterk en inspirerend.
Waardoor laat je jezelf inspireren voor jouw teksten?
Dat is iets waar ik weinig controle op uitoefen. Ik begin nooit bewust een nummer over iets te schrijven. Er ontstaat iets, een flardje tekst, een zin of twee, en dan vraag ik me af over wat dat gaat. Meestal maak ik dan eerst een associatieve tekst, écriture automatique gewijs, om dan via vele versies tot de essentie te komen. Het kan dus over mijn persoonlijke leven gaan, maar ook over totaal andere zaken, waar ik zelf niet eens mee in aanraking ben gekomen. Soms heb ik het geluk dat er gewoon een lied uit me rolt en ik het slechts moet opschrijven. Het is zoals Leonard Cohen zegt: “You don’t write them anyway”.
Zo te horen is er veel gewerkt aan de arrangementen van jullie songs, want die maken de nummers wel af. Was dat jouw idee om met zo’n brede arrangementen te werken?
Klopt. Er is sowieso voor onze liveset veel gesleuteld aan de nummers, maar voor de plaat wilde ik graag alles uit de kast halen. Daarom hebben we enkele percussionisten uitgenodigd in de studio. Dan konden we per nummer klankspecifiek aan de slag gaan en die sfeer in de verf zetten. Ik zou dat graag in de toekomst doortrekken voor onze live sets. In februari spelen we ook een livestream in Trix met Sep François, één van de percussionisten van de plaat. Waarschijnlijk zijn we dus vaker met 6 dan met 5, ook al heeft die oorspronkelijke set-up zijn charme.
We zijn alvast benieuw! Back Up Against The Wall is een puur reggae nummer, het valt wel op tussen alle andere songs op het album. Was dat de bedoeling?
Uit liefde voor het genre wilden we dat graag zo laten klinken, Lee Scratch Perry vibes. Het is het enige nummer waarop een typisch drumgeluid te horen is. Daardoor springt het er inderdaad wat uit. Maar je moet ook afvragen: hoeveel reggae nummers met contrabas ken je? Het blijft toch ook binnen onze sound vind ik. Sowieso wil ik dat niet helemaal afbakenen. Als ik een bossa nova schrijf, dan mag het ook best zo klinken.
Daar zit wat in. Wij zagen niet onmiddellijk een verband met de hoesfoto en jouw nummers of de titel, zit er een bepaald idee achter?
Zie je geen verband tussen de hoes en de titel?
Nee niet echt..
Dan zal ik het proberen te verduidelijken. Op de hoes zie je de onderkant van het archetype van een man die golft met een wereldbol als bal. De vrije markt zorgt ervoor dat een minderheid van de mensen het meeste eigendom en slagkracht heeft. Golf is bij uitstek een sport voor de elite, en niet iets dat ik de arbeider zie uitvoeren.
Ah ok als je het zo bekijkt.
De titel is dubbelzinnig bedoelt. Hoewel het vrijemarktdenken veel goeds heeft teweeggebracht, bestaat er ook meer ongelijkheid dan anders. Je kan die thematiek zeker ook terugvinden in enkele nummers. Dear Black Man, Back Up Against The Wall,… Ook vind ik de titel mooi aansluiten op onze groepsnaam. Het staat voor mij in het teken van hoe wij als mens worden bepaald door een bepaalde structuur, namelijk die van het geld. Het is een persoonlijk thema..
Wil je dan een soort van protest zanger zijn?
Niet per se, maar ik wil wel dat de manier waarop ik nadenk over de wereld geïntegreerd wordt in wat ik maak en met de wereld wil delen. Laat ik zeggen dat er bepaalde keuzes zijn gemaakt doorheen de geschiedenis waar ik mijn vragen bij heb.
Ondanks dat live optredens nu niet mogelijk zijn, hebben jullie niet gewacht om het album uit te brengen en zo kunnen jullie bijna geen promo maken voor jullie debuut. Was er een bepaalde reden waarom jullie niet gewacht hebben?
Eigenlijk zijn we al heel lang aan het wachten om de plaat uit te brengen. Ze was eerst gepland voor september dit jaar. We weten niet hoelang deze toestand nog duurt. En zolang de plaat niet uit is, kan niemand er naar luisteren, dan kan je al helemaal geen promo maken.
His Trust Fund geeft woensdag 17 februari een livestream vanuit de Antwerpse Trix vanaf 21u via hun Facebook pagina.
