In februari waren ze een van de drie laureaten van de Maanrockrally, waarmee ze een plaats wonnen op het Mechelse stadsfestival. Nu veranderen ze officieel van naam en heten ze voortaan CESAR SUN. Op zaterdag 23 augustus kan iedereen hen vragen waarom, wij vroegen het nu al.
Taron Zohrabyan (bas, stem): Onze groep is ontstaan voor het eindwerk van onze drummer Jannes in de kunsthumaniora. Daarmee wilden we de vorige gitarist van een groep waar we in speelden eren, omdat hij overleden was. Toen hebben we een kwartier aan muziek geschreven ter ere van hem. Alle leerkrachten vonden het gewoon zo goed dat ze ons eigenlijk geen keuze lieten: “Jullie moeten een echte band worden”.
En zijn naam was César?
Taron: Exact. We repeteerden ook bij hem thuis. Jannes’ vader zei ooit heel los: “Noem het dan Cesars Palace” en daar hebben we nooit vragen bij gesteld. Intussen hebben we daar onze identiteit mee opgebouwd, maar onlangs kwamen we in contact met Amerikaanse labels en die zeiden: “Heel cool, gasten, maar we kunnen niks voor jullie doen omdat jullie naam onder een gigantisch trademark valt”. Caesars Palace is een hotel en casino in Las Vegas en blijkbaar was er al eens een band die ze een rechtszaak hebben aangedaan. Nu bezitten ze de rechten op alles wat fonetisch op de naam lijkt. CESAR SUN wordt nu dus onze nieuwe naam, voor een nieuwe era. César zit er nog altijd in, om bij de kern te blijven van waar we uit ontstaan zijn.
Tijl Coorevits (gitaar, stem): Dat was een accident bij een accident. We dachten: “We gaan dat doen voor het eindwerk van Jannes” en hadden er nooit over nagedacht dat we daarmee zouden verdergaan. Maar het was ook gewoon megaplezant om samen die muziek te spelen, er was geen enkele reden waarom we het niet zouden doen. Dat is nog altijd regel nummer één: vanaf dat het niet meer plezant is, als je daar maar wat staat op het podium, of je schrijft muziek en het is tegen je zin, dan is het puur tijdverlies. Dan maak je je wil en je liefde voor muziek kapot. Dat wil ik niet. We hadden al in zoveel groepen gespeeld met zoveel verschillende mensen en dit was het moment om een project samen te stellen waar we echt tevreden mee zijn. En dat is het nog altijd, na twee jaar.
Jullie brengen naar eigen zeggen psychedelic stoner punk. Hoe leg ik dat aan onze lezers uit?
Taron: Je moet gewoon de show komen checken en dan zal het wel duidelijk worden! (lacht)
Tijl: We zijn niet heel bewust zo beginnen schrijven, maar dat kwam zo uit. Die beschrijving klinkt gewoon cool. Je kan je er niks bij voorstellen en tegelijk helemaal wel.
Taron: Vanaf dag één hebben we er zo hard op gehamerd dat onze liveshows een kernbom moeten zijn. Een nuke.
Tijl: Dat het live ook iets anders is dan op de plaat. Als ik passeer langs een podium in de verte, moet ik al vanop afstand zien: “Dat wil ik checken.” Als er live niet iets is dat me aantrekt, kan ik even goed thuis luisteren naar de plaat. Het is ook therapeutisch om zo high on music te zijn.
Taron: Letterlijk. Ik heb dat onlangs besproken met vrienden, dat veel mensen die vrijdag of zaterdagavond uitgaan allerlei dingen pakken om dat eruit te krijgen. Wel, voor mij is dat gewoon heel hard optreden en je zo smijten dat al die energie eruit moet. Heel therapeutisch inderdaad. Hoe meer je je smijt, hoe beter het is, ook voor het publiek. Bands waar we naar opkijken, klinken live ook allemaal iets ruwer, iets meer in your face dan op plaat. Dat wil ik, dat het echt menselijk voelt, niet gepolijst.
Het moet ademen, het moet leven. Welke bands zijn dat dan?
Tijl: We hebben allemaal wel onze favorieten en dingen waar we naar opkijken, maar als er één band is die het allemaal heeft en het prototype is van rock-‘n-roll, dan is het…
Taron: Queens of the Stone Age!
Tijl: Die gasten blijven zichzelf opnieuw uitvinden, geen enkele plaat klinkt hetzelfde. Als je Josh Homme ziet staan, dat is gewoon een maffiabaas. Die moet niet staan springen en schoppen op alles, die heeft dat niet nodig. Dat is wel de muziek die ons verbindt, al luisteren we niet uitsluitend naar heavy dingen. Taron is megahard into hiphop, ik ben into singer-songwriters, folky shit, Jannes luistert veel naar psychedelische muziek…
Taron: Hij is de techno-guy, ook. De nieuwe muziek die we aan het schrijven zijn staat ook ver van de plaat die we net hebben opgenomen, omdat we effectief alles willen doen. Het is leuk om ergens aan te beginnen zonder een idee van “Het moet zoiets zijn.”
Tijl: Als we zin hebben om morgen een hyperpopalbum op te nemen, dan doen we dat gewoon.
Taron: Dat ging ik net zeggen! Daarin is King Gizzard & The Lizard Wizard een grote inspiratie, omdat zij zo hard hun eigen ding doen. De onduidelijkheid die ze in het begin hadden is nu juist hun identiteit geworden. Omdat ze ook in the long run spelen. Wij ook, we zijn hier om te investeren in de toekomst.
Jullie hebben net in de studio vertoefd?
Tijl: De plaat is net afgemixt, nu zijn we volop bezig met een plan uit te werken hoe we dit gaan uitbrengen. We mikken op midden april voor de release. Een show op Maanrock is nu handig natuurlijk om mensen benieuwd te maken.
Is er nog iets wat jullie met de lezers willen delen?
Taron: Het kan dat ik op Maanrock in een rolstoel optreed, ik word twee dagen ervoor geopereerd aan mijn knie. Ik zal er staan: ofwel op een Dave Grohl-troon, ofwel in een rolstoel, ofwel op een redderstoel, we zullen er wel iets van maken.
CESAR SUN ontdek je op zaterdag 23 augustus om 17:45 op het podium van MOES op Maanrock te Mechelen.
