The Grey Lake is een duo dat besloot om het grijs en het meer in duistere klanken te gieten die de luisteraar onderdompelen in een mistig en flou aandoende besloten sfeer die wat doet denken aan de reeks Les Revenants (Rebound), net zo goed als aan Top Of The Lake, een mysterieuze reeks van de hand van Jane Campion. Het bevreemdende, het ongrijpbare van beide televisieseries zit ietwat verweven in de muziek die Ben Powell (Llyn Y Cwn) en Christopher Olson (Standard Grey) op ons los laten.
Of de heren de reeksen die we hierboven aanhalen kennen is niet van belang. De muziek die ze als The Grey Lake brengen, doet ons gewoon denken aan die beelden en verhaallijnen, die, weliswaar versnipperd doorheen de tijd, toch enigszins in onze hersenen zijn blijven hangen en zodoende verbanden leggen tussen wat de beelden en de muziek van dit duo bij ons teweeg brengt.
Zo ver blijken we er trouwens niet naast te zitten. Llyn Y Cwn blijkt namelijk een klein meer te zijn in het Noorden van Wales, ergens tussen Glyder Fach en Y Garn, volop in Snowdonia. Het is tevens het dark ambient project van Ben Powell, de helft van het duo The Grey Lake. Olson is dan weer een Canadees die in Nara, Japan is terechtgekomen waar hij zich bezighoudt met het maken van veldopnames en tape-concrète. Bezig zijn met geluid als auditieve ontspanning.
Beide heren wisselden voortdurend drones, klanken, tonen, gevonden geluiden en veldopnames met elkaar uit. Een intercontinentale samenwerking die resulteert in muziek die het harde, het desolate en tegelijk prachtige van de woeste natuur in klanken weet te gieten.
De muziek klinkt bij momenten net zo guur als het weer dat kan zijn ergens in godverlaten oorden. De wisselwerking tussen dark ambient en de tapemanipulaties werkt wonderwel goed waardoor dit een heerlijk winters plaatje is geworden.
