Een duo uit Brighton is dit, dit Songe en wat voor een ontregelend debuut hebben ze gemaakt. Verontrustende klanken zijn het, die soms doen denken aan Dead Can Dance maar nog een streepje donkerder, om dan even later te veranderen naar diep indringende industrial aandoende stukken die tot in onze kleinste botjes (zeg maat 23) doordringen.
Het duo, waarvan een van de twee leden uit aartsvijand Frankrijk afkomstig is, toch voor de Britse van de twee, had blijkbaar een demo in 2024 maar met deze cassette laten ze echt wel horen waartoe ze in staat zijn. Phoebe en Ëlle brengen een soort postmoderne folk doorspekt met ambientesque soundscapes, noise, industrial en stemmen die door merg en been gaan.
Postmoderne destructie voor degenen die schoonheid horen en zien en verval, in de teloorgang van wat dan ook, bij voorkeur de mensheid waarvan er toch te veel rondlopen met slechte bedoelingen.
Het is een beetje zoeken welke instrumenten nu precies worden gebruikt, maar theremin en een digitale piano vormen, nevens een batterij pedalen en effecten, de hoofdbestanddelen.
De spoken word stukjes die opduiken maken de nummers en doen het geheel nog net even dat tikje meer de luisteraar uit zijn lood slaan. In het Frans of het Engels, beiden kunnen en beide talen lenen zich perfect voor de boodschap die het duo Songe wil uitdragen. Niets nemen als vanzelfsprekend, alles bekijken vanuit diverse hoeken en steeds de negatieve kantjes opzoeken en ze in de verf zetten.
Een heerlijke ontdekking, zo net voor alles in het honderd kan lopen.
