Eye is al de vijfde release op het kleine maar fijne Gentse Morc-label. Twintig jaar heeft Mariska Baars erover gedaan, twee decennia waarin labelbaas Wim steevast in haar werk bleef geloven en dat resulteert nu in een plaat die net nog iets gelaagder en geslaagder klinkt dan wat we in de voorgaande jaren mochten beluisteren.
Uiterst spaarzame liedjes zijn het, zonder franje en waarin stilte een net zo belangrijke rol speelt als haar stem en de minimale muzikale begeleiding die ze zichzelf toe staat.
Gitaar, akoestisch en elektrisch, wat effecten en haar stem vormen de hoofdbestanddelen van de muziek van Baars. Haar broer Wil Baars voegt piano toe aan Little Sorrow en haar buurman Niki Jansen speelt Hardingerfele (een soort Noorse viool) op Frozen Tide. Die kleine toevoegingen geven aan de mini-lp, acht nummers in totaal, te draaien op 45rpm wat de korte duur van het plaatje verklaart, nog net dat tikkeltje extra spankracht.
Drones, ambient, minimalisme en een voorliefde voor de natuur in de buurt van het onooglijke Kekerdom waar ze woont en waar ze de veldopnames maakte die op de achtergrond op Eye opduiken, zorgen niet alleen voor een ingetogen plaat maar het is ook eentje die in zijn eenvoudige sierlijkheid in het hoofd blijft hangen. Zonder poespas een meesterwerkje maken zo om de paar jaar, laat dat maar aan Mariska Baars over.
