Norman Westberg zal voor eeuwig en altijd bekend staan als de gitarist van Swans, waar hij, als we het goed hebben onthouden, behalve Michael Gira zelf het langst lid van is gebleven. Was, inderdaad, want het is al een eindje over en uit tussen die twee.
Westberg blijft echter niet stil zitten, gaat op solotoertjes en blijft ook platen maken. In 2016 leerde hij in Australië, tijdens de tournee ter promotie van The Seer (Swans) Lawrence English kennen, de baas van Room 40, een grote naam binnen het ambientgenre. Sindsdien werkten beiden zo nu en dan samen, om muziek te maken of om een album van de ander te produceren.
Westberg stuurde English opnames van een solo-oncert dat hij deed als voorprogramma voor zijn vroegere broodheer en die vormen de essentie van Milan, het nieuwste werk van Westberg. Dromerige drones en ambient zijn het, een beetje zoals veel van zijn vorige albums, die gelukkig genoeg interessant genoeg klinken om ze niet als de zoveelste herhalingsoefening weg te zetten.
Westberg kent ondertussen het metier natuurlijk, is niet zo makkelijk van de wijs te brengen en hij doet, op zijn gezegende leeftijd (geboren in 1958) gewoon waar hij zin in heeft. Altijd boeiend, feit is wel dat hij zijn gitaarspel niet verstopt onder vele geluidslagen en effecten waardoor de bron nog nauwelijks valt waar te nemen. Hij kiest er steevast voor om zijn instrument prominent op de voorgrond te plaatsen en slaagt er toch in om die ambienteske drones tot een dromerig en fascinerend geheel te boetseren.
