Robert Görl loopt nog rond, terwijl zijn maatje en zanger van Deutsch Amerikanische Freundschaft in 2020 het loodje legde. Edoch, sinds 2004 was Delgado in de weer met Hurtado onder de projectnaam Neue Weltumfassende Resistance waarmee het duo zo nu en dan op de planken belandde, maar tot op heden werd er nooit de moeite genomen om een album samen te stellen van die samenwerkingen.
Gelukkig is er, een paar jaar na het overlijden van Delgado, toch iemand op het idee gekomen om deze nummers op een fysieke drager te stansen en aan de mensheid te presenteren. Van zodra we zagen dat Hurtado met Delgado bestanden uitwisselde, waarbij ze elk om beurt de zang of de muziek voor hun rekening namen, was onze interesse gewekt.
Hurtado kennen we al wat langer natuurlijk, niet alleen vanwege Étant Donnés waarmee hij samen met zijn broer Eric grensverleggende deuntjes componeerde, maar nog meer voor zijn talloze samenwerkingen, waar namen als, en we vernoemen slechts de meest tot de verbeelding sprekende artiesten, Genesis Breyer P. Orridge, Alan Vega, Michael Gira, Pascal Comelade en Lydia Lunch gemeengoed zijn.
Hurtado slaagt er doorheen zijn carrière in om telkens de vibe, de essentie van de artiest waarmee hij samenwerkt helemaal te vatten, te incorporeren, zich volledig in te leven waardoor hij zich helemaal thuis voelt in hun muzikale wereld. Zijn samenwerkingen met Alan Vega bijvoorbeeld pasten als de spreekwoordelijke handschoen bij Vega, die dan ook fier als een gieter was dat Hurtado het zo goed deed.
Het verwondert ons dan ook geenszins dat de samenwerking met Delgado klinkt als een carrièreoverzicht van DAF met een Hurtadotoets. Heerlijke minimalistisch aandoende technostampers, nummers die verwijzen naar de hoogdagen van DAF en als het ware net zo goed op die platen hadden kunnen staan en evengoed nummers die meer aanleunen bij het latere werk van DAF zonder te melig te worden.
Enige minpuntje: het is een dubbelalbum of een propvolle cd. Een beetje te veel van het goede om de aandacht er de hele tijd bij te houden, maar het is hen vergeven. Over de doden niets dan goeds natuurlijk, zelfs al is het maar een van de twee.
