Cultkill Music is een behoorlijk jong label, geboren in 2024, met de bedoeling om platen uit te brengen van bands diep uit de ondergrond. De tweede plaat van het trio Flesia, de band uit Leipzig bracht in 2021 het debuut Trost uit bij Revolvermann, is nog maar pas de derde release, na platen van No Shelter en Narrat.
Wat serveert Flesia dan wel? Heel straffe lo-fi black metal om vingers en tenen bij af te likken. Van zodra opener Druck uit de boxen knalt zijn we helemaal mee. Drie epische stukken zijn het, meestal aan de snelle kant en met een grunt die er meer dan een beetje mag zijn.
Furieus en gewelddadig is het allemaal. Aan atmosferische ambient heeft Flesia een hartgrondige hekel. Allesvernietigend beuken en beuken en nog eens beuken tot het vinyl waarop de plaat werd geperst nog platter is dan de doorsnee plaat.
Zeer straf is bovendien dat er geen gitaren te horen zijn op deze plaat. Alleen een brulboei, drums en bas. Het is dan ook ongelooflijk wat een donderstorm ze op deze rollercoaster van een plaat op de luisteraar los laten. Het is potdikke een stuk heftiger dan veel blackmetal die we kennen waar ze steevast een hoop gitaren gebruiken om een heavy geluid te verkrijgen. Flesia kan het gewoon met zijn tweetjes en het vermengen van wat doom en sludge in de blackmetal is een heel goede keuze.
Ze kozen, terecht, voor Tim De Gieter (Doodseskader, ex-Amenra) om de mix te doen. Hij weet perfect hoe hij een band log, zwaar en recht in het bakkes moet laten klinken en voor Achterbahnekstase heeft hij zijn job meer dan naar behoren gedaan.
Dit is namelijk zowat de beste blackmetalplaat die we dit jaar hoorden, en dat wil wel wat zeggen.
