Soms moeten we onze geluidsherinneringen gaan sprokkelen in een ver verleden. We schrijven het jaar 2005, toen we voor het eerst kennismaakten met de Australische geluidsontwerper en klankontdekkingsreiziger Daniel Blinkhorn, via de Room40-compilatie Incidental Amplifications. Blinkhorn was een van de deelnemende artiesten op deze uitgave, waarop werd geëxperimenteerd met een ruimtelijke geluidsinstallatie die toen te horen was in diverse stedelijke winkelcentra in Brisbane.
Twee decennia later verzamelt Daniel Blinkhorn nog steeds geluidsobjecten die hij overal ter wereld ontdekt, opneemt en bespeelt. Hij haalt zijn inspiratie voor klankontwerpen uit de natuur, haar elementen en processen. Deze biomimetische werkwijze — het letterlijk nabootsen van leven — resulteert in een complex vlechtwerk van sonische erupties. Wave Function is geen hapklare brok geluidsarchitectuur: de luisteraar heeft niet alleen energie nodig, maar ook geduld om de composities te absorberen en te ontrafelen. Blinkhorn verwerkte en manipuleerde opnames van onder andere de Kibuye van Zanzibar, audio-experimenten met celluloid pingpongballen, catastrofale kraakgeluiden van Australische bosbranden, stedelijke omgevingsgeluiden en een citer uit Madagaskar tot een bundel tonale en atonale vibraties en gefriemel.
Blinkhorn tracht met zijn niet-traditionele (niet-muzikale) compositiemodellen natuurlijke akoestische verbindingen en patronen binnen het spectrum van muziek en geluidskunst te stimuleren. Wave Function is een gewaagd, elektronisch gestuurd experiment dat door velen wellicht als geluidsvervuiling zal ervaren worden. We beschouwen dit auditieve kunstwerk eerder als een uitdagende vorm van klanktherapie, waarin sonore dimensies worden uitgediept en die kunnen leiden tot vernieuwende muzikale toepassingen — zoals het integreren van Blinkhorns eco-akoestische experimenten binnen de oneindige mogelijkheden van de modulaire synthesizer.
Bandcamp – Website – AudiobulbRecords
