De meerwaardezoekers verenigd in Scratch + Snuff tekenden vrijdagavond voor één van de hoogtepunten van deze fors verhitte editie van de Gentse Feesten. Met dank aan een uitgekiend programma in Kinky Star. Zelfs een last minute annulatie van één van de bands – het Brusselse Cry – kon geen roet in het eten gooien. Integendeel, het optreden van de inderhaast aangezochte invaller Teen Creeps mocht meer dan degelijk heten en zorgde meteen voor het eerste vuurwerk van de broeierige concertavond.
Teen Creeps, voor het eerst in vier jaar nog eens op de Kinky Star planken, speelde zoals gebruikelijk rechttoe-rechtaan in de betere Hüsker Dü – stijl. Geen tijd voor flauwekul, the songs did the talking. Enkele nieuwe dingen op de playlist en die moesten geenszins onder doen voor het oudere werk. Een song als Hindsight doet alvast het (aller)beste vermoeden voor de nieuwe release die er later op het jaar aankomt. Ook tot de verbeelding sprekend: het demonisch-energieke drumspel van Ramses Van Den Eede. Zoals steeds een lust voor het oog. Iedere goeie band verdient een Ramses achter de drumkit. Ervoor mag ook want performen kan hij als de beste.
Het Japanse noisecollectief Qujaku, drie jongeheren en één impressionante bassiste in de gelederen, zorgde voor een tweede hoogtepunt vanaf middernacht. Waar de songs begonnen en eindigden was niet altijd even duidelijk maar geen probleem. De band weet zijn noise-uitbarstingen feilloos te transformeren in mantra-achtige trance. Deze missing link tussen noise en psychedelica dwong zonder moeite een bisnummer af van het publiek dat inmiddels het kookpunt had bereikt. Een bisnummer van een kwartier, dat wel, en ze kwamen er staande-ovatie-gewijs mee weg. Indrukwekkend over de gehele lijn.
Het dak ging er helemaal af met Pink Room, Gents marktleider inzake betere lawaaimakerij en catchy punktunes. Bart Cocquyt & co hadden aan een soundcheck van één minuut voldoende om van start te gaan met een spetterend Fafafa. Een kleine verrassing want met dit nummer werden de live shows in het (recente) verleden vaak afgesloten.
Van wal steken met de uitsmijter, het bleek een prima opstap naar het nieuwe werk dat tijdens de eerste concerthelft aan bod kwam. Hoogtepunten genoeg maar een speciale vermelding voor het slepende Wasted – een afsluitdijk van een nummer – en een chaotisch Chinchillay dat meerdere concertgangers op het podium deed belanden. Geen bis na een half uur rammen te midden van overvliegende ledematen en rondspattend bier. Het was genoeg geweest en de frontman had inmiddels 7 liter aan lichaamsvocht verloren. Een krankzinnig-sluitstuk van een memorabele concertavond.
