Foto’s: Hans Vermeulen/Turn Up The Volume
De eerste zonnestralen van het jaar luiden eveneens de eerste festivalklanken in. Les Nuits in de Brusselse Botanique bijvoorbeeld, deels indoor en deels buiten. De Botanique is door het jaar heen één van de concertzalen die buiten de lijntjes durft te kleuren met namen waar een normaal mens amper van gehoord heeft, maar die je als muziekfanaat toch wil uitchecken.
Deze eigenzinnige selectie vind je ook in hun festival terug. Nadeel, maar nu eenmaal eigen aan festivals, zijn de overlappingen en dat de concerten verspreid liggen over het hele complex. Door de hoge opkomst was het niet altijd een sinecure om daar binnen te geraken en dat liet zich ook voelen aan de eet- en drankkraampjes, en zelfs de toiletten. Een punt waar terecht veel over gezaagd werd en een punt waar aan gewerkt moet worden. Gelukkig geldt dit niet voor de muziek die Les Nuits kleurde. Omdat we het zonnetje niet wilden missen, kozen we voor de Fountain Stage. Voor eventjes werden de tuinen van de Botanique omgetoverd tot een gigantisch festivalterrein dat na een paar uur – zeker bij de Osees – meer weg had van een zandbak vol kronkelende lichamen.
Eerst Peuk. 18 uur op een vrijdagavond op het grootste podium van het festival. Onmogelijke opdracht, denk je dan, maar vanaf de eerste noten Drunk ‘n Caravan stond het plein vol. Van een zware moshpit, crowdsurfen of een circle pit was nog wel geen sprake, maar vanaf de eerste trap had het trio door dat het een gewonnen match zou worden. Dat zagen ze aan de talloze Peuk-t-shirts waarmee ze deels stonden te spelen voor een vertrouwde fanbasis – en die heeft Peuk in overvloed! – en nieuwe nieuwsgierigen. Of gewoon fans van zonder t-shirt, kan ook! Het luide applaus na elk nummer sprak in ieder geval boekdelen.
Bassist Jacky Willems haalde zijn beste Frans boven wat altijd wel voor een komische noot zorgt. Jonathan Frederix toonde, net zoals bij zijn andere band HEISA, wat voor een fenomenale drummer hij is en de onnavolgbare turboschreeuwer Nele Janssen spuwde met volle kracht haar demonen uit, maar glunderde tegelijkertijd van geluk daar in Brussel.
Zoals steeds koos Peuk voor een set die bestond uit nummers uit de twee lp’s en natuurlijk Greasy Eye uit die ondertussen onvindbare 10”. Een perfecte mix van emo – want dat is Good Old Ways of Break Table – maar ook de grungenoise die Clean Up Time en Inconvenient is. Schrijven dat Peuk de beste van de drie was, doen we niet. Wel merken we op, zoals onze collega van Turn Up The Volume het na afloop perfect omschreef, was het de band met de beste songs. Peuk was groots en speelde het concert dat ze dubbel en dik verdienden. Eentje dat het geschiedenisboek van Peuk ingaat met dubbele onderstreping.
Van gitaren was geen sprake bij het Franse duo Kap Bambino, wel een even grote publieksaandacht als bij Peuk. Orion Bouvier stond wat weggestoken achter knopjes en bakjes waaruit allerlei dance-klanken kwamen, gaande van industrial dance tot loeiharde techno. De man kreeg nauwelijks de aandacht, niet dat dit nodig was want die ging toch uit naar Caroline Martial die zowat iedere centimeter van het podium benutte om wat onwennige, maar effectieve danspasjes neer te zetten. Muzikaal waren het veel te veel variaties op hetzelfde thema, waardoor het vooral de energie was die Kap Bambino bijzonder maakte en dan vooral met dank aan Crystal Castles en Atari Teenage Riot. Want hoewel feilloos reeds eerder gedaan, niet dat het ook maar één seconde het feestje verknalde.
De gekste toestanden waren zoals verwacht te beleven bij Osees. Het duurde amper één minuut vooraleer de Fountain Stage ontplofte in één gigantische moshpit, terwijl anderen de veiligheidsgordels aanhielden en vanop het balkon of vanop de trappen probeerden te genieten van de psychedelische rock die John Dwyer en zijn band meebracht. Je moet al een echte specialist zijn om de nummers uit elkaar te kunnen halen van deze Amerikanen, maar dat bleek geen probleem te zijn in Brussel, want songs als The Dream werden luidkeels meegebruld. Op het tempo stond geen grenzen en de Californische band zond de toeschouwers naar huis met de niet mis te verstane boodschap dat ze één van de meest energieke bands van dit moment zijn. Wie daarna nog zin had – en vooral ook nog een plaatsje vond – kon de rest van zijn schoenzolen naar de vaantjes helpen in de Orangerie waar SLIFT van jetje stond te geven.
PEUK Facebook – Instagram
KAP BAMBINO Facebook Instagram
OSEES Facebook
