DB2FLUCTUATION Electronic Music Event, Aarschot, CC Het Gasthuis (27/05/2023)

De liefhebbers van elektronische muziek worden in ons landje goed verwend en konden zich terug laven aan een verscheidenheid van elektronische muziek op het muziekevenement Db2fluctuation in Aarschot. Er was veel te beleven op het gezellige festival en dito locatie dat ons met een zéér strakke tijdstabel van de sets in een moeilijke keuzepositie bracht. De bezoekers hadden naargelang hun elektronische muzieksmaak keuze uit tien sets waarvan de locatie steeds wisselde van het theater naar de sfeervolle kapel.

Walsende synth golven
Hyperkube (Tom Coppens) mocht het festival uit de startblokken duwen met een portie kosmische weefsels opgebouwd met ambientsoundscapes en traditionele Berlijnse School pulsen. Coppens speelde een strakke set die begeleid werd door prachtige achtergrondbeelden. De muziek verweefde zich met de sciencefiction projecties tot een waar kosmisch avontuur. Hyperkube liet de synthesizers knallen en serveerde de aanwezigen een ware ontsnappingstrip voorzien van een bombastische randje.

Monnikje spelen
De oprichters van Front 242, Daniel Bressanutti en Dirk Bergen (die ook de organisator van het evenement is) experimenteren – onder de alias NothingButNoise – met elektronische muziek. Het duo verraste de aanwezigen in de kapel door niet op het voorziene podium plaats te nemen maar zich hoog (achteraan) tussen de orgelpijpen van de kapel te verschuilen. Hun korte set werd ingeleid met wierook en synthetische orgelklanken waardoor er een heus religieus sfeertje ontstond. De oude heilige ruimte werd door de twee elektronische monniken ingewijd met atmosferische klanken en dreigende resonanties. Het klankspel van NothingButNoise was kort (amper twintig minuten) maar onverwacht misleidend.

Kop of let
Muzikale duizendpoot Elko B. (Blijweert) werkt al jaren samen met onder andere Rudy Trouvé, Dead Man Ray, Rudy Trouvé Sextet en Kiss My Jazz. Elko B. bracht een wenkbrauw fronsende set met genre overschrijdende klanken in het theater. Gedurende zijn experimentele spielerei bewoog Elko B. zich hyperkinetisch tussen zijn elektronisch gereedschap en de microfoon. De mish-mash performance kreeg een poëtische draai met spoken word fragmenten waar cynische opmerkingen en humoristische knipogen in opdoken. Het enthousiasme van de artiest werd geuit in houterige bewegingen op de EBM beats en het gefriemel met effecten en loops. Elko B. plukte ook nog eens een extra lekker akoestisch gitaarsnaartje dat voor een melodieus rustpuntje zorgde tijdens het elektronische geweld. De meningen over de heksenketel van geluidserupties waren wat verdeeld maar artistiek zat het meer dan snor.

Temperend licht
Ghost In Mirrors is een zijproject van Koen Buytaert (The Roswell Incident). Op het AntennA festival 2020 kwamen we voor de eerste keer in aanraking met zijn donkere soundscapes. De dark ambient rimpelingen vonden plaats in een – in te veel licht badende – kapel waardoor de mysterieuze inhoud van de muziek niet echt tot zijn recht kwam. Buytaert liet een mengsel van raadselachtige ritmes en spookachtige klanken met experimentele noise effecten horen.

De achtergrondbeelden waren vaag door het invallende zonlicht maar deden ons wel wegglijden in The Blairwitch Project-achtige sferen. De duistere verdwaalambient was echter beter tot zijn recht gekomen in de donkere theaterzaal. Ghost In Mirrors heeft toch potentieel om iets te betekenen in de Belgische dark ambient scene. We kijken al uit naar een volgend optreden op een obscuurdere locatie.

Weg met die zetels
Daniel.B. Prothese staat voor minimale ruis en willekeurige of door laagfrequente oscillator gegenereerde ritmische elektronische geluidsmanipulaties. En het werd een lekker EMB feestje. Daniel.B. Prothese pompte een vat power elektronica de zaal in. De begeleidende achtergrondbeelden en lasershow maakten van deze set een zalig spektakel. Het Front 242 gevoel was duidelijke aanwezig door de krachtige en meeslepende beats. De achtergrondklanken bliepten en trilden door het theater. Naar het einde toe werd de set iets te langdradig om dit zittend vol te houden. Het enige wat echt in de weg stond bij dit meeslepende optreden waren de zetels die het niet toelieten de beentjes los te laten tijdens deze fijne portie EBM.

Het Noorden kwijt
Erwin Jadot (voormalig lid van NothingButNoise) mocht de kapel met zijn psychedelische elektronica pulsen aankleden. De start van de Dream Invasion set begon aardig met donkere weefsels die ingekleurd werden met experimentele signalen. We dachten even aan de elektronische uitwasemingen van Onsturicheit maar onze hoop op meer werd aan diggelen geslagen door het zenuwachtige getalm van Jadot. Hij verloor al haperend richting en doel waardoor tijdens zijn set iedereens zenuwen (inclusief de zijne) getest werden. Dream Invasion worstelde zich door een poel van elektronisch drijfzand om tot het einde te geraken. Al kijkend op zijn polshorloge wrong de elektronische artiest zich met koorsoundscapes uit zijn lijden. Ook bij deze set werden de merkwaardige achtergrondprojecties door het te vele aanwezige licht in de kiem gesmoord.

Zichzelf opnieuw uitvinden
De broertjes Buytaert houden zich aan de traditie om live nooit twee keer dezelfde set te spelen. We mochten ons dus zeker aan nieuw werk verwachten. The Roswell Incident startte op een opmerkelijk minimalistische wijze en bouwde het elektronisch festijn langzaam op. De sequencers werden relatief in toom gehouden tussen de sonische pulsen en de verfijnde soundscapeconstructies. Het duo verfraaide hun elektronische dampen met fascinerende experimentele toevoegingen. Alain Kinet was verantwoordelijk voor de sublieme visuals die het spetterende optreden naar ongekende kosmische hoogtes begeleidde. De intelligente structuuropbouw van de set (The Lost Salvation Of The Royal Catfish) ontplooide zich tot een pakket met knappe en boeiende elektronische muziek. Wegzweven naar onmetelijke ruimtes was vanzelfsprekend met The Roswell Incident, maar dan wel met de ogen open want er werd ook veel moois geprojecteerd tijdens deze perfect aanvoelende drift door het elektronische muziekspectrum.

Daniel.B.
Niet alleen Koen Buytaert draaide een dubbele shift, ook Daniel B. liet zich voor een derde maal horen en zien op het evenement, maar we hadden honger en dorst dus moesten we de innerlijke mens versterken. Daniel.B. speelt graag verstoppertje op de bühne maar staat dus al genoeg op de foto’s. We hoorden na het nuttigen van de roze (lokale) limonade en het lekkere ‘smulsel’ dat men een korte ambientset in de oren kreeg.

Is er genoeg toiletpapier?
Het Nederlandse Elektronische Maschine was de enige band op het Db2fluctuation event. Het viertal is al sinds 1994 actief en bestaat uit Richard de Boer (elektronica en zang), Sonja de Boer (elektronische percussie), Wilco Oome (elektronica, zang en percussie) en Michael Malais (elektronica). De Nederlanders dompelden de aanwezigen met veel poespas en enthousiasme onder in een mengeling van goedkope en gedateerde electro en EBM.

Gedurende het met passie gebrachte herkauwproces liet men met valse zangpartijen (in het Duits) en de uit cadans geraakte elektronische percussie nogal wat steken vallen. Een extra doorn in het oog was het irritante en storende smartphonemeisje dat al filmend het podium vervuilde. Muzikaal stelde Elektronische Maschine teleur maar er was gelukkig wel wat visueel entertainment met hun (al dan niet ernstig bedoelde) persiflage van Kraftwerk. De machinale choreografie en overacting waren welkom voor de foto’s. Naar het einde toe hadden we er echt genoeg van en zochten verpozing in de knusse bar van het cultureel centrum. We vroegen (als grap) aan de barman of er genoeg toiletpapier aanwezig was voor de mogelijke besmettelijke buikloop die een deel van de aanwezigen opgelopen hadden. Trefwoorden voor dit van de pot gerukte Eurovisiesongfestival materiaal zijn: passie, karikatuur en (goedkoop) entertainment.

Kosmische verwondering
Er werd in de wandelgangen gefluisterd dat Rhea (Marc De Wit) het elektronische muziekevenement met iets unieks zou afronden. Rhea is niet alleen bekend om zijn kosmisch getinte ambientwerk maar ook als organisator van de helaas stopgezette Cosmic Nights concerten. Oude geheimzinnige transpiraties van de kapel kregen de vrije hand door de omhulling in het avondduister met de zachte introducerende elektronische tintelingen van Rhea. De Wit gaf hiermee de aanzet voor een fascinerend klank en lichtspektakel. De muren en plafond van kapel dienden als scherm voor de onwaarschijnlijk mooie lichtprojecties die geproduceerd werden door de Fransman François Jaime Preissier (Starloops). De lichteffecten creëerden in harmonie met de rustgevende ambientgolven een droomachtige etherische sfeer. Rhea bracht ook zangeres Ann Vancanegem mee voor een vocale bijdrage en een stukje op de ufo trommel (handpan) tijdens deze kosmische verwondering. Met haar engelengezang nam Vancanegem de aanwezigen mee op een tocht doorheen de elektronische ruimteweefsels van Rhea. Het concert was met het adembenemende en feeërieke lichtspel een prachtige afsluiter van deze boeiende en diverse dag boordevol zintuigelijke prikkelingen.