Een sprankelende indiepopsong die doet hunkeren naar de zomer, loslaten van verantwoordelijkheden, grimmige AI-gegenereerde staatspropaganda, primordiale oerkreten en een evocatie van het einde van de wereld.
Benieuwd? Luister dan snel naar onze wekelijkse Luminous Belge met deze week: Marble Sounds, Ratmoshpere, Jeriko, Jerry Spin en CHVE.
In 2025 mogen we de zesde langspeler van Marble Sounds verwachten waarop Pieter Van Dessel het roer omgooit. Hij had het gevoel dat hij met het vorige album een punt had bereikt waar hij moeilijk voorbij zou kunnen. Dus in plaats van te proberen die plaat te overtreffen, maakte hij een volledig ander plaat met minder weemoed, meer puntige popsongs en refreinen. Terwijl het vorige album op het hart mikte, gaat Van Dessel deze keer meer voor het buikgevoel.
An Emotional High is de eerste single uit de nieuwe plaat en is een sprankelende indiepopsong die doet hunkeren naar de zomer en “good times”.
Al maken piano en strijkers plaats voor een voller elektronisch geluid, toch heeft het nog de typische, warme Marble Sound vibe die we kennen van de vorige platen. Dus verwacht geen extreme stijlbreuk, wel een elektronische toets die het geheel mooi subtiel aanvult.
Deze nieuwe Marble Sounds single is weer puur vakwerk met prachtige arrangementen en werkt enorm aanstekelijk. Met dit straffe nummer zijn we helemaal klaar om een warme zomer tegemoet te gaan.
De dames en heren van Ratmosphere stelden hun laatste single voor uit hun debuutalbum Devils Island.
Het nummer kreeg als titel Movement.
Zanger Robin Serruys zegt over deze single: “Het nummer gaat over Zeitangst en het loslaten van verantwoordelijkheden. Over net op het juiste moment wegkomen voordat alles instort.”
Wij waren vooral gecharmeerd door het contrast tussen de tekst en de muziek. Leuke, catchy en poppy muziek met inderdaad de tekst die niet te veel goeds voorspelt. Ook live blijft dit nummer sterk overeind staan.
Een bijzonder aangename single maar luister en oordeel vooral zelf.
Vorig jaar leverde Jerry Spin de redelijk fantastische debuutep Beast af, en blijkbaar heeft Jeroen De Gussem nog veel meer inspiratie. Dit jaar was er al de single Nosedive en nu is er nog een nieuwe track. A Landslide Victory For the Fascist Party verschijnt niet toevallig op de dag van de verkiezingen.
Het is dan ook een zeer actueel nummer waarin Jerry Spin de angst bij velen leeft dat het weer een “zwarte zondag” wordt, verwerkt. In de clip (waarin De Gussem zijn videodebuut maakt) worden slapstick en horror afgewisseld met grimmige AI-gegenereerde staatspropaganda, gecombineerd tot een dystopisch schrikbeeld van een zwarte zondag.
We kunnen gerust zeggen dat het een lied is met verschillende lagen en bijzondere wendingen. Net zoals bij de vorige single moesten we ook nu weer denken aan de mooi gecomponeerde songs van The Divine Comedy.
Of Jerry Spin gelijk zal krijgen, dat weten we op het einde van de verkiezingsdag. Wel zeker is dat het een heel sterke single opleverde. En wie weet brengt Jerry Spin sommige mensen wel op andere gedachten.
Het Oost-Vlaamse vijftal Jeriko maakt catchy indierock die ze combineren met warme synths, krokante vocals en teksten over het reilen en zeilen van de menselijke psyche. De band wil de luisteraar laten verdwalen in zweverige, nostalgische refreintjes om deze dan te pas en te onpas wakker te knuppelen met schreeuwerig gitaargeluid en primordiale oerkreten. Met zo’n omschrijving zou je verwachten dat Jeriko vrij agressief klinkt maar dit is zeker niet het geval.
Vorig jaar bracht de band de debuutsingle Sick Days uit waarin opviel dat de heren best catchy composities kunnen schrijven, dat ze een eigen uniek geluid hebben en dat ze subtiel kunnen opbouwen naar een intense climax. Met The Critters bevestigt het vijftal hun talent. Het is een vrij ingetogen nummer waar een constante dreiging doorheen sluimert die naar het einde nog intenser wordt en dan ook uitbarst.
Hou Jeriko zeker in de gaten, met zo’n twee straffe singles in hun achterzak, mogen we zeker nog veel moois van hen verwachten.
Iedereen weet ondertussen wel dat Colin H. Van Eeckhout het boegbeeld is van Amenra, dat sinds het album De Doorn (2022) tekende bij Relapse. Dat weerhoudt de band er niet van om ook verder platen (bijvoorbeeld in eigen beheer) uit te brengen (zie Live At Werchter 2024). Dat de Amenra-zanger ook muziek uitbracht als deel van Kingdom en Absent In Body zal al eerder aan kenners voorbehouden zijn, een beetje als zijn soloproject CHVE, waarmee hij meer ingetogen muziek brengt, die echter net zo intens is als wat hij met de moederband op plaat en tijdens concerten laat horen.
Kalvarie is inmiddels zijn derde plaat onder de noemer CHVE, na het indrukwekkende Rasa en het even intense 10910, die beiden inmiddels al enkele jaren oud zijn. Tijd voor iets nieuws dus, en meteen ook op Relapse, wat de bekendheid van dit project alleen maar, verdiend, ten goede kan komen.
Deze keer koos Van Eeckhout voor het verhaal van de Fransman Jean-Marie Massou die vijfenveertig jaar geïsoleerd van alles en iedereen in de bossen woonde, omringd door de natuur en de door hemzelf gemaakte muziek. Een perfecte match voor wat CHVE muzikaal wil overbrengen.
Beginnend met het tegen elkaar botsen van enkele stenen komt de draailierdrone stilaan op gang, waarna de stem pas na enkele minuten invalt. Op het meest aangewezen moment doet hij dat, tegelijk met het toevoegen van nog wat extra atmosferisch aandoende klanken die de donkere trip tot een uitgepuurde totaalbeleving vormen.
Zestien minuten duurt het stuk, getiteld Eternit. Het is als het ware een evoceren van het einde van de wereld, waar de Franse kluizenaar naar uit keek. De drone zit vol geluiden die bij een eerste luisterbeurt nog verloren gaan. Niet getreurd. Het nummer dwingt tot herhaaldelijk luisteren en mee te contempleren met de calvarie van de Amenra-frontman.
Een meer dan uitstekend plaatje is dit, perfect passend bij het aanhoudende herfstweer.
