Geen toeristische rondvaarten langs allerlei Scheldeboorden, een raak nummer met een essentiële boodschap, een trip op een avontuurlijke rivier met Marokkaanse dessert blues, sprankelende en catchy melodieuze indiepopsongs en folky americana.
Allemaal deze week te horen in onze Luminous Belge. Artiesten zijn FC Atlaska, Eyemèr, Kosmo Sound, Kowzi en Calicos.
Geen idee waar hun naam voor staat. En de titel van hun debuutep doet wenkbrauwen fronsen zoals enkel die van 007 Roger Moore dat konden. Ritme? Langs de oevers van de Schelde? Doen wasvrouwen daar nog de was in? Zit er nog vis in? Het zijn en blijven raadsels maar FC Atlaska lost ze op, zomaar, in dit.
Ze komen uit Gent en Gavere en zijn dus héél Oost-Vlaams en ze bewijzen meteen dat de Schelde kolkt en draait in I See You Turn East, want daar zitten dansende derwisjen in en ook wat oosters en wat van Eno.
Héél jazzy en héél laat klinkt Two Moons Away en voor wie er dan nog aan mocht twijfelen: FC Atlaska maakt soundscapes maar verwacht geen Toeristische Rondvaarten Langs Allerlei Scheldeboorden, volume 132. Want in Sergio (de soundtrack bij een Tarantino-western) gaan de Goeie en de Slechte het nu voor eens en altijd uitvechten, vuurijzers branden op heupen. Maar de song is volgens hen geïnspireerd door het Vlaams-Brabantse muzikale fenomeen Serge Quisquater, waarom weten we ook niet.
Nee, met het ritme van de machtige Schelde heeft dit niks te maken maar we gaan nu wat vrienden in Hollywood bellen – we zijn rijk en succesvol en hebben zo onze connecties – zodat ze eens komen luisteren. Hier zitten soundtracks in.
Indie singer-songwriter Arlo Devreese laat onder hun alter-ego Eyemèr opnieuw een raak nummer, met een essentiële boodschap horen.
“Als je een LGBTQIA+-persoon bent, is de kans groot dat je te maken krijgt met online haat van rechtse mensen. Op het internet worden heel wat opmerkingen gemaakt: je bent gestoord, hebt slechte invloed op onze kinderen, k*ll yourself – de lijst gaat maar door.
Pretend That You’re God gaat specifiek over mensen die religie gebruiken om hun eigen haat te verantwoorden. Het gaat over haters die bijbelverzen citeren om je ervan te overtuigen dat queer zijn in strijd is met Gods wil. Het gaat over mensen die schrijven: ‘Ik zal voor je bidden’”, licht Devreese toe.
Hun stemt klinkt oprecht, begeesterend in dit akoestische nummer over online transfobie. De begeleiding van de akoestische gitaar doet denken aan akoestische Pixies– of Nirvana-songs.
Arlo laat in deze protestsong geen greintje kwaadheid horen in hun stem, hoewel daar alle reden toe is. Wel horen we een breekbaar fragiele opstelling, die tegelijk zo zelfzeker klinkt. Sterk.
In de bijhorende clip zien we Arlo op de grond zitten, gitaar spelend en zingend, terwijl de haatdragende boodschappen waarmee die geconfronteerd wordt, bovenaan passeren. Visueel een zeer sobere video, maar eentje met zoveel impact in zijn eenvoud.
Van de heren van Kosmo Sound zijn we gewend dat ze een aanstekelijke combinatie brengen van groovy dub, bas en jazz maar deze keer wijken ze iets van dat pad af. Voor hun nieuwe project werkte de band samen met Imane Guemssy, die met haar band Tsoukina traditionele gnawa-muziek brengt. Het is een unieke samenwerking geworden waarin ze verschillende invloeden samensmelten tot één straf geheel.
Yomola begint als een trip op een avontuurlijke rivier met Marokkaanse desert blues, gnawa en een psychedelische vibe. Daarna vallen de gedreven drums in en begint de rivier te versnellen. Het wordt het allemaal vuriger en toch heeft het nummer ook een lazy dubby kantje. Moest het lied nog langer duren, we zouden in een trance kunnen geraken.
De aanstekelijke zang van Guemssy is zeker een meerwaarde en stuwt de band naar een hoger niveau trekken. Live gaat dit zeker voor vuurwerk zorgen. Je kan Imanne Guemssy en Kosmo Sound samen aan het werk zien op 9 februari in De Centrale in Gent.
n 2009 debuteerden Olaf Janssens samen met Brecht Decroos, Bart Van Lierde en Ben Van Camp als Kowzi met de straffe plaat The Act. Het viel ons toen op dat Janssens een ambachtelijke songschrijver is die heel straffe composities uit zijn mouw kan schudden. Helaas moesten we vervolgens 10 jaar wachten op de opvolger Keep It Quiet; drukke agenda’s, je kent dat… De tweede plaat was opnieuw een meesterwerk en blijkbaar kreeg Olaf terug de smaak te pakken want een jaar later is er al een nieuw Kowzi album. Bij het verschijnen van Way To Gowas Kowzi al uitgegroeid tot ‘de band rond Olaf Janssens’ en het was dan ook een logische stap dat Janssens de opvolger in z’n eentje zou inblikken.
Kind Of Done is dus een eigenlijk een soloalbum van Janssens en toch klinkt het als een typisch Kowzi album. Er staan tien sprankelende en catchy melodieuze indiepopsongs op die je van het eerste tot het laatste moment bij het nekvel nemen. Tien klassiekers in feite die in de lijn liggen van het werk van Ben Folds, Joe Jackson of zelfs Steely Dan. Olaf legt de de lat steeds heel hoog waardoor het niveau van de liedjes altijd indrukwekkend is.
Elk nummer is tot in het detail uitgewerkt met prachtige, brede arrangementen zodat het soms moeilijk te geloven is dat Janssens dit allemaal in z’n eentje gedaan heeft. De man bulkt van het talent als singer-songwriter en dat merk je aan alles op deze plaat. De singles Back To Good Times, Cut The Crap en All Right die het album aankondigden, zijn perfecte, radiogevoelige songs, en dat zijn de zeven andere tracks op deze langspeler ook…
Elke Kowzi-plaat is werkelijk een feest voor het oor en dat is niet veranderd ook al heeft Olaf dit allemaal alleen opgenomen en geschreven. We hebben er alle begrip voor dat Janssens niet zoveel zin meer heeft om zijn liedjes live te brengen, zolang we jaarlijks zo’n top album voorgeschoteld krijgen, klagen we absoluut niet.`
Deze maand mag Calicos mee op tournee door Nederland met The Haunted Youth en mogen ze openen in grote iconische zalen zoals Vera in Groningen, 013 in Tilburg en Paradiso in Amsterdam. Om dat te vieren krijgen we nog een nieuwe single van Quinten Vermaelen en co. Deze nieuwe track is misschien wel het meest dansbare wat de band ooit al heeft uitgebracht.
The Siren gaat over het verlangen naar authenticiteit in de tsunami van indrukken en impulsen anno 2023 en zal terug te vinden zijn op het tweede album dat in de loop van volgend jaar zal verschijnen. Hier klinkt Calicos vrij ingetogen en dromerig maar dankzij de groovy drums en baslijn heeft het nummer een lekkere drive. Vermaelen zingt zachter en zweveriger dan voorheen en dat geeft de track ook iets bijzonders. Het folky americana aspect zit er ook natuurlijk in maar blijft meer op de achtergrond.
Eigenlijk is The Siren een zomerse, onbezorgde feelgoodsong die de perfecte remedie is voor iedereen die last heeft van de donkere koude dagen. Het nummer klinkt zeer radiovriendelijk en zou grijs gedraaid moeten worden. Dat hopen we toch…
Veel luisterplezier!
