Een dansbare vibe, fluisterende mystiek met opflakkerende toetsen, een warme dreampop song, een subliem pareltje en een vette knipoog naar de jaren ’70 punk. Dit alles deze week te ontdekken in onze Luminous Belge Spotify playlist.
Artiesten van dienst zijn Hydrogen Sea, Mildreda, Alison Jutta, And They Spoke in Anthems en Roda Lits. Knallen maar!
Nog een paar weken wachten – tot 27 oktober om precies te zijn – en dan verschijnt het derde Hydrogen Sea-album Creature Comforts. Op deze nieuwe langspeler onderzoeken Birsen Uçcar en PJ Seaux wat ons kwetsbare wezens, fysiek en mentaal comfort biedt en ons een goed gevoel geeft. Voor deze plaat werkte het duo voor het eerst samen met Luuk Cox (Shameboy) als producer.
Mycelium is de laatste single voor de release van het album en gaat over het psychedelische idee van eindeloze en allesomvattende onderlinge verbondenheid. De bijhorende video van de hand van Benoit Vangeel, zoomt dan weer in op het proces van verval en ontbinding van levende organismen. Een knipoog naar de cyclische aard van leven en dood, want elk einde is een nieuw begin.
Deze song begint vrij psychedelisch en sensueel, maar dat is eigenlijk een opbouw naar de dansbare vibe die er geleidelijk aan in kruipt. Want na een minuut krijgen we een zalige, catchy, groovy bas die het nummer naar een hoogtepunt sleept. Dit is geen stompzinnige danstrack, maar wel een knap opgebouwd nummer dat serieus op de dansbenen werkt. Verder is er nog een speciale vermelding voor het achtergrondkoor bestaande uit: Patricia Vanneste (Sohnarr), Annelies Van Dinter (Echo Beatty), Myrthe Luyten (Aletta, Astronaute) en Lotte Dodion.
Blijkbaar zitten er heel veel mensen te wachten op het derde Hydrogen Sea-album want het releaseconcert van 22 november in de Brusselse Ancienne Belgique is al uitverkocht.
Niet ieder vuur is even vriendelijk. Zoals alle krachten van de natuur, hebben vlammen kracht, maar even goed een destructieve kant. Het vuur van de electro-industrialact van Jan Dewulf, Mildreda, is vriendelijk. Hoewel het geluid ervan niet knisperend is…
Met Friendly Fire brengt Mildreda de eerste single van het nieuw aankomende album Blue-Devilled uit. Na enkele welgesmaakte cassettes in eigen beheer in een erg jonge Mildreda-periode, het digitaal verschenen album Coward Philosophy (2016)en het donkerschitterende debuutalbum I Was Never There (2021), krijgen we binnenkort dus een nieuwe lading donker dansbare, harde electro!
Dewulf is een Sartre-liefhebber, dus die ‘blue devil’ zullen we niet alleen weerspiegeld zien in de sound, maar vooral in de ogen van de andere mensen (“Hell is other people” – Sartre), want er is niets zo moeilijk dan relaties en interacties.
Mildreda is terug om te bewijzen dat zelfs in een filosofische hel de duivel nog steeds de beste liedjes schrijft! En dat bevestigt deze eerste track al meteen.
Friendly Fire is gevuld met fluisterende mystiek, met opflakkerende toetsen, beats die door de drummer meedogenloos in een strak ritme gedwongen worden, wat een duister dansbare track oplevert.
Blue-Devilled verschijnt op 1 december digitaal en op dubbelcd bij het Duitse label Dependent Records en kan je reeds voorbestellen. Opnieuw voorzien door een knap stukje cover artwork door Phøniques Arts, terwijl de prachtige foto’s in het boekje opnieuw het werk is van Zsolt T. Szajbely. Niet zomaar een cd-boekje weliswaar, maar een ‘artbook’ van maar liefst 60 pagina’s.
Volgend jaar in februari mogen we de debuutplaat Hello, I Don’t Know verwachten van Alison Jutta. Dat album zal de verschillende kanten belichten van hoe het is om de volwassenheid in te struikelen. Alison bewandelt op een elegante manier de grens tussen melancholisch en speels, tussen isolatie en connectie, altijd toegankelijk maar zoals een ui met veel lagen.
Better is nog een voorproefje van de plaat. Het liedje gaat over het gevoel van “hard” te moeten zijn om je muziek gehoord te krijgen. Maar wat als je een zachte ziel bent die emoties in liedjes wil gieten? Geen idee; wat we wel weten is dat de composities van Jutta altijd veel indruk maken en dat is ook zo met deze single. Dit is een warme dreampop-song met brede, speelse arrangementen waar de geweldige stem van Alison opnieuw in schittert.
Wie helemaal weg is van Julia Jacklin, Phoebe Bridgers en haar Boygenius zal zich ook kunnen vinden in de de zalige nummers van Alison Jutta. De straffe songs en geweldige sound heeft Jutta al, nu maar hopen dat de rest van de wereld ook ontdekt wat voor een sublieme singer-songwriter ze wel is.
Voor Arne Leurentop van And They Spoke In Anthems is 5 blijkbaar een magisch cijfer. Tussen zijn debuutplaat June uit 2014 en opvolger Money Time zaten vijf jaren stilte. Het was dan ook logisch dat we opnieuw vijf jaar moeten wachten op het derde album Still dat in 2024 in de rekken zal liggen. Vroeger hoeft dat voor Leurentop niet te zijn. Op deze derde worp staan verdieping, verstilling en vernuft centraal. Het zal ook Arne’s meest persoonlijke plaat worden.
Leurentops wereld werd danig dooreengeschud toen zijn twee beste vrienden kort na elkaar plots stierven. In een poging dit verlies een plaats te geven begon hij te schijven. Hij probeerde zijn emoties om te zetten in klanken die op hun beurt liedjes werden. Arne ging op zoek naar de essentie, de fundamenten van zijn bestaan, in de wetenschap dat muziek kan troosten.
Op de nieuwe plaat werkte hij samen met Jan Dhaene (Ansatz Der Maschine) op drums, Maarten Flamand (The Antler King) op gitaar en Tim Vandenbergh (Jackobond, Sukilove,…) op bas. Zij vergezellen hem ook als hij de plaat live gaat brengen. Voor deze langspeler strooit Leurentop met referenties naar Andy Shauf, Neil Finn, Wilco en Villagers.
Woman In Charge schreef Arne in Nieuw-Zeeland waar hij met zijn twee dochters en lief anderhalf jaar met een caravan door het land trok. In die periode was Jacinda Ardern de premier van Nieuw-Zeeland en Leurentop had het gevoel dat hij bij haar in veilige handen was. Het nummer is dan ook een ode aan Ardern, want als er meer politici zouden zijn zoals zij, dan zou de wereld – volgens Arne – een betere plek zijn.
Niet alleen de premier heeft het nummer beïnvloed, ook een zekere Neil Finn vibe zweeft doorheen dit prachtige nummer. Er wordt gegoocheld met warme klanken en mooie backings die deze song naar een hoger niveau tillen.
Vijf jaar stilte heeft Arne goed gedaan dat horen we aan dit sublieme pareltje.
In 2017 debuteerde het Antwerpse viertal Roda Lits met een naamloze ep waarop de band vier smerige garagerock tracks zette. Het jaar daarop verscheen hun debuutplaat Common Specimen/Indoor Mold waarop hun sound een duidelijke evolutie onderging richting vurige postpunk. Dit jaar werd de band terug op het podium gesignaleerd en krijgen we nu na vijf jaar stilte een nieuwe track.
Op Real wordt het postpunkpad terug gevolgd met een vette knipoog naar de jaren ’70 punk en gecombineerd met een stonerrandje. Het nummer klinkt heel overtuigend en ze gaan er weer volledig voor. Real klinkt heel meeslepend dankzij de zalige groove die van in het begin tot het einde door het nummer loopt.
Roda Lits is back en dat kunnen we alleen maar toejuichen!!
Veel luistergenot!
