Home Belgisch Luminous Belge

Luminous Belge

by Pieter Walcarius

Een vintage jaren ’70 geluid, warme orgelklanken als achtergrond, metalige, ‘brassy’ geluiden uit een Prophet REV2, een gitaarsolo die lijkt weggelopen uit een Carlos Santana album en een filmische hymne!

Allemaal te horen in onze Luminous Belge op woensdag! Artiesten die hiervoor zorgen zijn Isolde Lasoen, The Owls & The Orcas, Kingsblu, Stadt en Poltrock.

 © Pieter Walcarius

Op 8 maart verschijnt het album Oh Dear van Isolde Lasoen, de eerste langspeler onder haar volledige naam en ook de eerste bij Mayway Records. Met de nieuwe plaat bewandelt Lasoen een ander pad dan we van haar gewoon zijn. 

Isolde dompelde zich volledig onder in 70’s noir-soundtracks, psychedelische muziek uit datzelfde decennium en kwaliteitspopmuziek. Met de voorproefjes Douce Mélancholie, Ghostingen het instrumentale Bed & Breakfast beginnen we al een goed beeld te krijgen van de te verschijnen plaat.

Met het titelnummer van het album krijgen we nu nog een pareltje te horen. Vanaf de intro worden we meegesleurd in het vintage jaren ’70 geluid en dat doet Isolde op een hele straffe manier. Een funky gitaar, een lekkere in het oor liggende, groovy bas, aanstekelijke drums, warme vibrafoonklanken, een orgel en een zalige blazerssectie zijn de ingrediënten van deze knappe track. Voeg daar als kers op de taart de warme stem van Isolde aan toe en een psychedelische break en je hebt een topsong.

Wannes van Mol, Lode Fraussen en Bas Mertens leerden elkaar kennen aan de Antwerpse Kunsthumaniora. Terwijl ze verder studeren aan het conservatorium van Gent en de Rock Academy van Tilburg, maken ze melodieuze indiepop onder de naam The Owls And The Orcas. Na hun geslaagde debuutsingle From Within Theodore hebben ze een opvolger klaar.

Last Day On Earth begint heel ingetogen met getokkel op de akoestische gitaar en warme orgelklanken als achtergrond. Stilletjes aan voel je een dreiging opborrelen en begint Wannes uit te halen met zijn stem. In het refrein barst alles los, maar nog steeds op een ingetogen manier. Het resultaat is terug een hele straffe compositie van dit trio.

Van ons mag The Owls And The Orcas stilaan denken aan een debuutplaat, want zo te horen zijn ze er volledig klaar voor.

In de bijzondere corona periode vond Raf Verhavert zijn oude liefde voor de synthesizer terug en dat gaf het hem zin om opnieuw muziek te maken. Sinds 2021 brengt hij nummers uit onder de naam Kingsblu en verkent Verhavert de grenzen van alternatieve indie, elektropop en hiphop met referenties naar Balthazar, Jamie Woon, Bon Iver en Woodkid.

Titan is een instrumentale track met orkestrale invloeden. Vooral vanwege de metalige, ‘brassy’ geluiden uit de Prophet REV2 doopte hij het nummer Titan. Het nummer klinkt vrij zweverig maar de bombastische arrangementen zorgen voor een aangenaam en stevig tegengewicht.

Kingsblu blijft zijn eigen avontuurlijke weg volgen en levert steeds heel gevarieerde nummers af. Je kan nooit voorspellen hoe zijn volgende single zal klinken. Over een maand verschijnt er een nieuw nummer, wij zijn benieuwd wat Raf dan in petto heeft voor ons.

Nog enkele weken wachten en dan verschijnt de derde STADT-langspeler Meerstadt. Voor dit album trokken Fulco Ottervanger, Simon Segers, Joris Cool en Frederik Segers naar een plaatsje aan de Nederlands kust waar ze de huiskamer, met zicht op zee, omtoverden tot een opnamestudio. Het is dan ook logisch dat deze omgeving een invloed had op het geluid van het album. Het krautpopgeluid kreeg bredere invloeden.

Na Tidal Slide en Zandplaat krijgen we nog een derde door de zee geïnspireerde single. Follow The Tide neemt ons mee op krautgolven waarop een schip vaart met Latijns-Amerikaanse invloeden, een gitaarsolo die lijkt weggelopen uit een Carlos Santana album, terwijl het geheel iets heel zweverig heeft.

STADT neemt ons mee op een avontuurlijke tocht op bijzondere wateren. Je weet nooit wat er op je afkomt maar het klinkt zoals altijd zo aanstekelijk dat je niet meer van de STADT-boot wilt afstappen.

https://www.youtube.com/watch?v=YdgEcsUW_Ww

David Poltrock is bij het grote publiek bekend als de toetsenist van De Mens, maar de man speelde ook bij onder andere Hooverphonic, Monza en Triggerfinger en deed de productie bij een lading artiesten zoals Tom Helsen, Yevgueni en Portland. Minder bekend is zijn solo-project Poltrock waarmee hij een brug legt tussen ambient en neo-klassiek.

Na het drieluik Mutes, Moods en Machines maakte hij muziek voor de documentaire Wild Gene van Joris Gijsen over kunstenaar Koen Vanmechelen, werkte hij samen met Adriaan De Roover voor de dansvoorstelling Vacuum en zorgde hij voor de soundtrack bij de documentaire Young Plato.

Dit jaar keert Poltrock terug met het filmische tweeluik Aulus en Aulus II. Op deze twee albums verkent hij de grote ruimte tussen klassieke en elektronische muziek met organische strijkers, piano’s en experimentele soundscapes. 

Bray Dunes is het eerste voorproefje uit het album Aulus dat in mei het licht zal zien. Deze filmische hymne is genoemd naar het Franse kustplaatsje dat waarschijnlijk ook de inspiratiebron was voor deze mooie compositie.

Het is een hoopvolle en rustgevende soundtrack voor de steeds dystopischer wordende wereld waar we in leven. Poltrock wordt bijgestaan door Karel Coninx en Yumika lecluyze op altviool, Jeroen Baert op viool en Séraphine Stragier op cello. 

Wat een mooi melancholisch pareltje van meer dan zes minuten krijgen we hier! Van begin tot eind zorgt deze track voor intens kippenvel.

Veel luistergenot!

You may also like

This website uses cookies to improve your experience. We'll assume you're ok with this, but you can opt-out if you wish. Accept Read More