Het is een trein, hij rammelt onderweg, stopt ook onder de baan om nieuwe voorraden in te slaan en valt soms eventjes stil om dan weer in gang te vlammen. Dat is hoe wij hier de single van The Hois omschrijven. Je wil niet in die trein zitten maar je wil hem wel horen passeren. Daarom volgen wij al jaren doelloos spoorwegen.
Men hoort namelijk iets te doen, zoals luisteren naar dit plaatje en niet eens uit beleefdheid maar omdat het nu eenmaal goed is.
Dit is rock-‘n-roll uit de smerigste der garages, er zit wat Claw Boys Claw in en net als wijlen zij klauwen ook The Hois naar de hemel. Vraag niet waarom. Ze doen het gewoon.
Oudere jongere of andersom, beetje schuw, droeg ooit veiligheidsspelden in dingen en las vooral te veel om slecht te zijn. Punkrock stuwde het joch op in de vaart der volkeren, The Smiths redden zijn leven, The Ramones leerden hem tellen, en verder doet hij maar wat. Hij leeft nog.
