Is al uit sinds april, maar we lagen te slapen. Om enkel uit bed te komen voor het vermorzelen van vlinders en bloemen. Dat kraakt zo mooi.
Maar hier is Sam Burton, uit Salt Lake City maar nu slapend onder de palmbomen van L.A. Is dit een song, ja? Jawel, dit is een song. Burton heeft een warme stem, heel veel sixties daarin, en klinkt hierin als Love. Voor wie wat van muziek kent: het mooiste compliment ooit.
Het is een zonsopgang boven bloemen vol velden en op blote voeten het gras in. Het is: terug in de tijd. Sam Burton had zo op Woodstock kunnen staan. Al was hij toendertijd nog niet eens geboren. Voel je ons al aankomen? Komaan, beetje moeite doen. Want dit is prachtig en kostbaar en een parel en je kan het zomaar beluisteren. Soms kan de wereld ook mooi zijn.
Zoals op Quatorze Juillet, als zijn tweede lp uitkomt. Het is wachten en wachten kan lang duren. We kunnen, in afwachting, nog wat slapen.
