Propere Lei, dat wil in het Latijn zeggen ‘Tabula Rasa’ en waarmee wij hier willen zeggen dat, in tegenstelling tot wat jullie denken, we naar school zijn geweest. Maar gelukkig niet al te lang.
Raymond van het Groenewoud ook niet, die speelt al sinds begin de jaren zeventig en neem dat ‘spelen’ vooral letterlijk. Muzikale kolder was hem nooit vreemd, zie Mijn Schoolgaande Jeugd uit Ik Doe Niet Mee, zijn tweede lp uit 1975. En zie al de rest.
Aan maatschappijkritiek – moeilijk woord, schrijven jullie het eens hé! – doet hij ook, al zelfs meer dan vijftig jaar. En dit, Propere Lei, is kritiek op de maatschappij al zal die daar niet van wakker liggen. Nee, Raymond klaagt de woke-maatschappij aan (Kreeg net een nota van de chef alhier: “Nog één keer het woord ‘Maatschappij’ en je kan je bureau opruimen!”) want daar voelt hij zich niet thuis in. Of misschien wel, met hem weet je het nooit.
Ach, hij heeft geleefd in de vrije seventies en speelde (we herhalen: neem dat letterlijk) in elke biertent en in elk jeugdhuis, waar buiten, tussen de bierbakken, aan voortplanting werd gedaan.
Propere Lei is dus muzikale kolder, omsierd maar niet ontsierd door een Tiroler-orkestje maar neem het bovenal niet al te ernstig. Dat doet de man zelf zichzelf ook niet aan. Wat doet hij dan wel? Kom gewoon kijken. Op 27 augustus op de Grote Markt van Beveren en diezelfde dag nog – hij doet zijn kilometers – op het Ploegfestival in het Nederlandse Bergeijk.
Raymond van het Groenewoud: zijn lei is proper. En die van jou?
Facebook – Instagram – Website
