Surrealisme is helemaal hip bij jonge artiesten, zo lijkt het wel. Onlangs verraste Lubiana met een videoclip waarin de schilderijen van René Magritte tot leven kwamen. Nu dollen monokimono en Vic Willems rond in een al even absurde wereld die helemaal uit maquettes lijkt te bestaan.
Aan de dromerige vertellingen van monokimono zijn we na nummers als Noorderzon en Witte Lijnen wel gewend. Vic Willems is helemaal nieuw voor ons. De Nederlander bracht vorig jaar een album vol weemoedige mijmeringen uit dat Doemdenker / Wonderkind heet. Met vondsten als “Ik ga ooit iets bereiken / Maar kan iemand me zeggen wat?” schreef hij een hymne voor een verloren lopende generatie. Dan zou je verwachten dat Jij & Ik ook tekstueel vuurwerk oplevert. Helaas is dat minder het geval: de troeven van dit nummer zijn vooral de stemmen die heerlijk in elkaar glijden en de synthesizers die je meenemen op een glorierijke tocht door je dromen.
Jij & Ik is de voorbode van monokimono’s nieuwe ep, waarvoor hij op elk nummer met een andere artiest samenwerkt. In afwachting daarvan kijken we nog eens naar die briljante videoclip. Want voelen we ons niet allemaal een beetje opgesloten in een wereld vol maquettes?
