Een jaar geleden, toen we voor het eerst in lockdown gingen, dachten we vaak aan het nummer Mis van Meander. De tekst “Knuffelt mij, maar raakt mij niet aan” bleek plots profetisch toen een gruwelterm als ‘social distancing’ ons leven binnen walste. Het lied, over een dag waarop alles misloopt, kreeg een nieuwe betekenis en werd een warme jas in barre tijden. Nu heeft de groep ook een écht lockdownlied uitgebracht, dat expliciet de beruchte eenzaamheid en huidhonger bezingt.
Anderhalf is geen instant klassieker zoals Mis dat wel was. Daarvoor is het net iets te veel gericht op deze specifieke periode. Prachtige vondsten als “Teken wat ik ben voor jou, puzzel onze armen in elkaar” zijn tijdloos, maar verwijzingen naar bubbels en anderhalve meters raken misschien snel gedateerd. Wanneer deze ellendige periode voorbij is, zullen we haar immers maar al te snel willen vergeten. Terwijl gemis natuurlijk een thema van alle tijden is.
Dat de leden van Meander het nummer elk in hun eigen woonst opnamen, hoor je echter nergens. Naadloos vloeit de muziek in elkaar over. En de stem van zangeres Justine klinkt nog altijd even warm en dichtbij. Dichter dan anderhalve meter.
