Een folky vibe, een vinnig indie-electrogeluid met een flinke dosis psychedelica, vreemde soundscapes, een warm geluid en rijke arrangementen en een seventies retro gevoel. Dat ervaren we allemaal deze week in onze Luminous Belge.
Artiesten van de week zijn Mr. Oliver, Isolde Lasoen, Naima Joris, Warhaus en Dans Dans. Plug and play baby!
Alexander Devroe is leadgitarist bij Toko Joyce en Noonzy maar de komende maanden focust hij zich op zijn solowerk onder de naam Mr. Oliver.
Sinds 2018 schrijft Devroe persoonlijke en doorgaans verhalende nummers met een voorliefde voor warme gitaarklanken en dromerige backing vocals. Op de drums na (die werden ingespeeld door zijn Toko Joyce en Noonzy collega Manu Waterschoot) speelde Alexander alle instrumenten zelf in.
Binnenkort verschijnt het debuutalbum Between Good Days waar Alexandra de eerste single uit is.
Het is een autobiografisch nummer dat gaat over een pijnlijke relatiebreuk en hoe een nieuwe vlam de schrijver opnieuw inspireert om de positieve kant van het leven te zien. De muziek ontstond als een variatie op het gitaarspel van Dust In The Wind van Kansas, maar dat valt niet echt op. Het is een melodische ballade die tegen het einde een stevig, wat latin-geïnspireerde wending krijgt waarin de eerdere elementen terugkomen.
Alexandra is een erg aanstekelijk nummer met een folky vibe waarin het fijne gitaarspel van Devroe en zijn knappe, warme stem de hoofdrol speelt. Soms klinkt het wat donker maar in de instrumentale break schijnt de zon volop.
Met zo’n knappe song debuteren is niet evident. Mr. Oliver legt met Alexandra de lat meteen heel hoog.
Vorige jaar bracht Isolde Lasoen (toen nog gewoon onder de naam Isolde) de progrockcover The Four Horsemen van Aphrodite’s Child. Blijkbaar was die single al een kleine hint over welke nieuwe richting Lasoen wilde uitgaan. Diezelfde psychedelische popsound, is namelijk ook te horen in de nieuwe single.
Ghosting is het eerste voorproefje uit het nieuwe album dat pas in 2023 verschijnt. Isolde Lasoen (nu mét achternaam) blikte het album in samen met producer Tobie Speleman (The Haunted Youth, The Calicos, Blackwave…). Het wordt ook haar eerste album bij Mayway Records, een nieuw hoofdstuk dus in de muzikale carrière van deze drumster, zangeres en singer-songwriter.
Op deze nieuwe single etaleert Isolde een vinnig indie-electrogeluid met een flinke dosis psychedelica op het einde. Het nummer begint met een liefelijke intro waarin Isolde enkel de titel een paar keer herhaalt. Dan krijgen we stevige electro die in de lijn ligt van de dansbare tracks van Goldfrapp en Vive La Fête. In het refrein komt het liefelijke van de intro terug en naar het einde krijgen we een flinke dosis chaos die de climax van het nummer aankondigt.
Ghosting is een echte floorfiller die heel aanstekelijk werkt. Met deze track is de nieuwe Isolde met succes opgestaan.
De inspiratie van Naima Joris blijft maar stromen. Vorig jaar bracht ze haar prachtige naamloze debuutep uit waarop Joris donkere jazzy tracks bracht die niemand onberoerd lieten. Dit jaar verscheen haar tweede ep met enkel unieke covers van nummers van Daniel Johnston. Nu kondigt ze haar debuutalbum While The Moon aan dat op 4 november verschijnt.
What If is de eerste teaser uit dat album en het nummer klinkt helemaal anders dan we van Naima gewoon zijn.
Door de drijvende bas en drums klinkt deze track erg groovy en zelfs dansbaar. Af en toe komen vreemde soundscapes voorbijdrijven terwijl de piano, keyboards, gitaar en de blazers het geheel subtiel aanvullen. Naar het einde toe ontploft de song in een intense climax.
Wat een ongelooflijk mooi nummer brengt Naima hier weer, samen met haar topmuzikanten. Minder donker dan haar vorige nummers maar weer net zo intens als al haar andere composities. Heerlijk hoe Joris met iets zo’n fris nummer iedereen weet in te pakken.
Het is alweer vijf jaar geleden sinds Maarten Devoldere zijn tweede Warhaus-album op de mensheid losliet. De Balthazar-frontman heeft zijn tijd sindsdien goed gebruikt om nieuwe songs voor zijn solo-project te schrijven. We kregen al twee knappe singles (It Had To Be You en Open Window) te horen gekregen van het nieuwe album Ha Ha Heartbreak dat 11 november in de winkel zal liggen.
Op de nieuwe singles was Devoldere in de weer met een strijkersensemble wat een mooie verrijking was van het klankenpalet. Dat is ook zo in de derde single Desire. Het is opnieuw een stijlvolle Warhaus-track met een warme sound en rijke arrangementen en Devoldere die zingt als een crooner.
Het nummer ons doet denken aan de smooth soulklassiekers van de jaren ’70 die je voorzichtig meenemen richting de dansvloer zonder evenwel gebruik te maken van overdonderende dancebeats. Ook deze single is opnieuw een schot in de roos!
Warhaus stelt het nieuwe album voor op 27 november in de Gentse Handelsbeurs, dat optreden is evenwel al volledig uitverkocht.
Het leek wel pas gisteren dat Zink uitkwam. Dat de creatieve sappen bij het trio van Dans Dans rijkelijk stromen, lijkt dan ook een ‘overduidelijkheid’. Los van alle ‘overduidelijkheden’ en het stromen van eender welke sappen, vragen wij ons vooral af wie onlangs Wetteren zijn twee reuzen afhandig maakte. Met een gewicht van 100 kilo per stuk en een grootte waarvan zelfs Robert Wadlow afgunstig zou worden, blijft het een mysterie wie het levenloze koppel uit de kerk zeulde.
Dat het coyotes zouden geweest zijn, is de minst waarschijnlijke piste en draagt bijgevolg onze voorkeur. Goed dat Dans Dans, net als wij, wat bij de pinken is en proactief al een ode schreef aan deze harige, reuzen stelende wolfachtige.
Dans Dans zet er, net als de coyote, meteen stevig de pas in. Bas en drum trekken bij aanvang van het nummer een blikje stevige grooves open. De vloeiendheid waarmee de groove van start trekt, wordt echter al snel gecounterd door noties van gitaar en tremolo, en geeft het geheel een seventies retrogevoel mee.
De gitaar is, bij aanvang van het nummer, bijzonder spaarzaam gefraseerd maar wordt, naarmate Coyote vordert, een pak steviger en prominenter. Bert Dockx tovert jazzloopjes uit zijn vingers aan een verschroeiend tempo en dat kunnen wij meer dan smaken.
De heren van Dans Dans hechten bijzonder veel belang aan dynamiek, een voorliefde die ze ook met Coyote nog eens maximaal in de verf zetten. Het ene moment schroeven ze alles terug tot het absolute minimum en gaan ze voor dromerige mystiek. Het andere moment kiezen ze dan weer voor pure onvervalste, jazzy agressie.
Veel luistergenot!
