Achter het psydoniem Loney Dear zit de Zweedse singer-songwriter Emil Svanängen. Hij debuteerde in 2003 met het album The Year Of River Fontana, dat Emil opnam in de kelder van zijn ouders. Drie jaar en drie albums later kreeg hij internationale aandacht doordat Sub Pop zijn vierde album Lonely Noir internationaal uitbracht en I’m From Barcelona vroeg aan Loney Dear om mee te werken aan het nummer This Boy van het album Let Me Introduce My Friends.
In 2017 tekende de Zweedse singer-songwriter een platencontract bij Real World Records, het label van Peter Gabriel. Gabriel noemt Loney Dear de Europees Brian Wilson. Op 26 maart verschijnt het tweede Loney Dear album op Real World Records en zal de titel A Latern and A Bell dragen.
Het nieuwe album werd in zes maanden tijd opgenomen met producer Emanuel Lundgren (I’m From Barcelona) in een studio in West-Södermalm in Stockholm. Net als op het vorige werk van Loney Dear zijn er op de nieuwe plaat ook referenties en connecties met de zee. Het geluid van meeuwen, de golven en vrachtschepen vormen een leidraad doorheen het album.
De eerste teaser Habibi (A Clear Black Line) kregen we eind vorig jaar te horen en nu krijgen we een tweede single Trifles die net als zijn voorganger enorm veel indruk maakt. Svanängen heeft een mooie warme stem vol emotie en heeft niet veel nodig om ons te ontroeren. Veel arrangementen zijn er niet te vinden op deze song. Enkel een sombere piano en de stem van Emil die een paar keer gedubbeld werd. Naar het einde toe wordt het nummer iets bombastischer maar het is er nooit over.
Trifles voelt aan als een warm deken dat iedereen nu wel kan gebruiken tegen de koude en de corona-miserie. Wie kan daar nu niet door geraakt worden?
