We zongen hier al meer dan eens de lof van Lil Alia, de in snoepjeskleuren getooide rapper die wil rappen over gevoelige onderwerpen in die bikkelharde muziekindustrie. Tijdens haar optredens (en in haar eerste video Fristi in de Moshpit) resulteerde dat in een unieke soort hiphop-cabaret, maar in deze single laat ze het maatschappelijke thema even primeren op de humor en het theater.
Natuurlijk valt er nog steeds wat te lachen in Mooi, maar de humor is scherper en wranger. Lil Alia kaart aan dat je als vrouwelijke artiest nog steeds beoordeeld wordt op je uiterlijk. Tijdens haar studies aan de kunsthumaniora kreeg ze al voortdurend opmerkingen te verduren dat ze niet knap en niet vrouwelijk genoeg was en vielen woorden als make-over en work-out. Ze verwoordt dit snijdend in de regels “Je bent niet mooi, maar je wordt het misschien / Ik schat op z’n best toch een 7 op 10.”
Tijd om korte metten te maken met die onzekerheid over haar lichaam en met een omgeving die haar in een mal trachtte te duwen: “Ik ben stralend en mooi, ben ik altijd geweest”, declameert Lil Alia in het refrein. Veel sprankelender en creatiever drukt ze het uit in de strofe waarin ze haar lichaam bezingt: “Ik heb een stroom aan creativiteit in mijn brein / Ik heb ogen die voor altijd verwonderd zijn / Ik heb schouders die dragen wat gij op mij legt / En een mond en een stem die altijd de waarheid zegt / Ik heb een hand met een pen die mijn woorden schrijft / Ik heb een hart dat klopt en waar ik trouw aan blijf.”
Na haar eerste optreden vroegen wij ons af of Lil Alia’s nummers ook overeind zouden blijven buiten de voorstelling die ze op het podium neerzet. Wie goed luistert naar Mooi, weet dat het antwoord alleen maar ‘ja’ kan zijn.
