Het is verleidelijk om de ogen te sluiten – de oren nooit! – en te fantaseren dat je in Sunny California bent, met palmbomen die de hemel aldaar nog blauwer verven en alles is goed, iedereen gelukkig en opgewonden door jeugd en plaatjes als dit.
Niks van. Jerry Lada stamt uit de nogal wat minder paradijselijke Gentse Brugse Poort, maar hij laat de zon in zijn hart en in dat van jullie. Hij doet dat door nagenoeg perfecte punky pop te maken, denk aan 1979 toen punk dood was en een hele generatie – vooral Amerikaanse – bandjes door het sleutelgat kwamen kijken. Denk aan Paul Collins z’n groepje The Beat, denk aan Blondie, The Go-Go’s…
Maar denk en realiseer je bovenal dat het leven soms fantastisch kan zijn – niet te lang, de lengte van een plaatje – met een plaatje als dit.
Zijn tweede lp komt uit komend voorjaar en wij dus ook. Zet wekkers.
