Eventjes zag het er naar uit dat Jan De Palmeneire een kleine voetnoot zou blijven in het grote Belgische muziekboek als één van de bedenkers van The Voners, een garagepunkrockbandje dat je kon vinden op één van de volumes van de legendarische JP Van-verzamelaars. Dat kleine streepje aandacht mag van ons part wel blijven, want Lawrence was best wel een aardig track.
Mits wat geluk krijgt hij echter iets meer aandacht met zijn project JéJéJé. Noem het gerust kleinkunst, maar dan in de breedste zin van het woord. Zijn vorige single In Zijn Hoofd Schreeuwt er een Meeuw was een meebruller eerste klas die we toen vergeleken met Maurits Pauwels, het Nederlands alter ego van Mauro Pawlowski.
Op Verdoofd laat Jan een heel andere kant van zich horen. Minimaal gitaar getokkel omringd door intieme, doordringende kleinkunst die nog het best te vergelijken valt met het werk van Jan De Wilde. Vrij zwaarmoedig allemaal want het gaat over het worstelen met pilletjes die dienen om de pijn te verzachten. Een hit wordt het niet, daar moet je tegenwoordig rommel voor maken, maar verslavend – oeps – is het wel.
