Aysgut is opnieuw een onheilspellende voorbode van hun nieuwe album Merkahndys dat dit voorjaar uitkomt.
De song begint met een overstuurde, dreigende synthmelodie die snel uitbarst in een naar alle kanten slaande stormram waarbij het getier van de zanger niets heel laat. Het drone-achtige tussenstuk bevestigt hun drang naar experiment en het zoete, lieflijke einde is de kers op de taart.
Zo kort als deze drie en een halve minuut durende powertrip duurt, zo kort is deze gemeende recensie.
Hongerig naar nieuwe initiatieven struint Bert Geurts de Limburgse podia af naar splinternieuw en stokoud talent.
“Het liefst zie ik alles, mijn lijf is verslaafd aan live muziek. Daarbij heb ik lak aan het perfecte, het duidelijke, het lekkerste. Ik baan mij graag een weg doorheen het onbegrijpelijke op zoek naar de essentie van iets wat ik zie en beluister. I love it when an artist is confusing! Vanuit een nabij verleden als een van de grondleggers van het Hasseltse undergroundpodium FINIX ben ik altijd op zoek naar outrageous samenwerkingen tussen verschillende kunstdisciplines met muziek als motor. Puurheid staat daarbij voor mij centraal. En daar schrijf ik graag over!”
