Hehe, het Eurovisiesongfestival is weer eens afgelopen en afgelopen op een sisser. Nu niet dat wij hier neerkijken op die muziekmachine: in de jaren ’50, ’60, ’70 en tachtig (kwestie van niet altijd dat irritante (‘) te moeten tikken) leverde dat vaak prachtsongs op. We gaan ze niet opnoemen, daarvoor is onze zendtijd te kort, maar Gustaph, ja, hij die vorig jaar (2023, voor de snelle vergeters) ons land eer aandeed gaan we nooit vergeten. Niet dat hij won, gelukkig niet, want de traditie wil dat het winnende land het volgende Songfestival organiseert.
Nooit meer de troubles van 1987! Sandra Kim won het jaar voordien dus zaten we hier in de fucking miserie. Waar het te organiseren? Niet één gewest wilde het, dus werd er besloten om meteen maar een nieuwe hoofdstad te bouwen genaamd Brussel/Bruxelles. En daar ging het liedjesfeest dan ook door. Brussel/Bruxelles bestaat nog, net als het Atomium ook nog niet afgebroken.
Maar we hebben het hier over Gustaph, en die heeft een nieuwe single uit. Het is deze, Faith In What You Feel en hier kan je dus van verwachten wat je kan verwachten: positieve boodschap (wat is dat eigenlijk?) en dansvloerbeats. Champagnedisco met bruisende bubbels en bovenal de stem van Gustaph die ooit met die stem de achtergrond van Anthony and the Johnsons van zacht fluweel voorzag.
Gustaph zelve is komende zomer overal te zien, voornamelijk op Pride-happenings. Ga maar, doe maar, placeer een dansje. Het kan geen kwaad en als het geen kwaad kan is het niet erg, toch? Oh ja, nog één opmerking: een artiest als Gustaph had een clip verdiend. Een bewegende, liefst.
