Songsmid Gerry Vergult is al jaren niet van onze pagina’s weg te slaan. Ploeterend in de underground, maar de man die vooral furore maakte met Aroma Di Amore heeft dan ook geen seconde stil gezeten. In de eerste plaats als ZOOL wat zonder meer één van de meest onderschatte bands van dit land is, maar ook onder diens alter ego Fred Angst.
Laten we er geen doekjes om winden: Fred Angst klinkt wel zeer Aroma Di Amore. Niet dat we daar iets op tegen hebben, vooral omdat de wereld van vandaag meer dan ooit nood heeft aan dit soort maatschappijkritische indus-pop.
“Indus-pop”, horen we je zuchten? Jawel, hoewel een term die we zelf hebben verzonnen, klopt het plaatje. Industrial omdat de zware bas en donkere elektronica steevast lonken naar de zwartgallige new wave uit de jaren 80. Tevens pop omdat Het Blauwe Goud gewoon een heerlijke oorwurm is.
Van Fred Angst hoef je voorlopig geen liedjes te verwachten over vlinders in de buik, wel een schop onder de kont over feiten die je wangen van schaamte doen blozen en waarvan we maar al te goed weten dat ze bestaan maar die voor het gemak onder het tapijt worden geveegd. Het Blauwe Goud is een aanklacht tegen de kinderarbeid die welig tiert in ontwikkelingslanden voor het delven van kobalt. We zijn er wel van op de hoogte, maar val er ons vooral niet te veel mee lastig, want we hebben het goedje nodig voor onze smartphones.
Een song vol nijd en de stem die je zo bekend in de oren klinkt is natuurlijk die van Marcel Vanthilt. Laat ons hopen dat dit nummer niet alleen zal ronddwalen in de oorkanalen van de liefhebbers van het genre. Speel Fred Angst nu op de radio, we hebben hem meer dan ooit nodig.
