Hoera! Een nieuw album van Fleddy Melculy is op komst. Jeroen Camerlynck is, op korte tijd, bezig een serieus oeuvre bij elkaar te schrijven. Het recept blijft hetzelfde: lekker zware gitaren, dito drums en lyrics waarmee hij de woede van zich af schreeuwt.
Ditmaal moet de cancel cultuur eraan geloven. Alles gaat zo snel, wat morgen niet mag, mag vandaag nog wel… Een halve luisterbeurt en je kan met gebalde vuist de oneliner meezingen. Het moet gezegd: Fleddy weet hoe hij catchy liedjes kan schrijven. Dat was ook al met voorgangers Geen Tijd Voor Spijt en Fake zo.
“De vrijheid van meningsuiting komt steeds vaker onder druk te staan omdat meer menen aanstoot nemen aan een grap, een mening of een song”, klinkt het. “Vaak is dit onterecht. Niet zelden is het een schreeuw om aandacht en zelfpromotie.”
Fleddy slaat niet opeens een nieuwe weg in maar het klinkt allemaal bijzonder lekker. Net zoals Danko Jones het doet: je weet wat je krijgt als je een nieuw album beluistert. Al schrikken we toch even op als er op het einde van het nummer wat gesampled wordt.
