Het Belgische drietal CMON CMON heeft iets met Britse producers. Destijds werd via een mailtje naar producer Alex Newport, Stephen Budd (Tony Visconti, Gang Of Four, Heaven 17, The Magic Numbers) hun vaste manager met wereldwijde airplay als gevolg. Ook aan hun nieuwe ep Headwind die volgend jaar zal verschijnen, hangt een leuk (internationaal) verhaaltje vast. En dat voor drie kerels die twintig jaar geleden dachten dat hun publiek louter en alleen uit hun nonkels en tantes zou bestaan.
Mooi niet dus. Toen de band bezig was met het schrijven van hun nieuwe album, ontvingen ze een onverwachts een berichtje van producer James Brown, bekend van zijn werk voor Suede en Razorlight. Na het horen van één van hun nummers op Spotify was de Brit zo onder de indruk dat hij absoluut met hun wilde samenwerken.
Voor ze het wisten stonden Jorrit Hermans, Steven Omblets en Michel Becx in de studio van Portobello Road. Onder de indruk, maar vastberaden namen ze een aantal songs op waarvan – op aanraden van Brown – er vier werden geselecteerd voor een ep. Ook nieuw voor hen was Browns ingeving om de songs te verrijken met een Hammond-orgel en dat hoor je.
All The Other Kids heeft wel een sterke 90’s vibe waarbij je denkt aan de no nonsense-vibe van Fountains Of Wayne of evengoed de begindagen van R.E.M., tegelijkertijd duiken ook Britpopbands op die hun mosterd uit de sixties halen zoals Ocean Colour Scene, The LA’s of nog meer The Charlatans.
Namedropping die de jonge lezer misschien niet meteen veel zegt, maar bands die doorgaans zorgen voor songs die je kan onderbrengen in de reeks: drie minuten zorgeloze indiepop. En in het geval van All The Other Kids gaat het zelfs over de fijne gedachte dat het kind in je nooit weggaat. Waar is die verdomde mountainbike, toch?
