Het doek valt weldra onherroepelijk over CPEX maar eerst verblijden Clement en de zijnen ons nog met een nieuwe single: Afscheid Van Het Platteland. We dachten eerst: is het niet mooi geweest? Moet er nog een stuk aan gebreid worden? De klassiekers Vinde Gij Mijn Gat, Dikke Lu, Foorwijf of Boecht Van Dunaldy zitten in ons collectief geheugen gegrift en gaan er nooit meer uit, een beetje zoals een lijkgeur die je er in de verste verte niet uit je huidplooien kan wassen.
De eerste luisterbeurt was ook niet bepaald eentje om meteen op repeat te drukken. Het is – terecht – een begrafenisliedje. Het heeft wat van een kinderlijk walsje. Niet meteen het brute geweld waarmee je Clement associeert. En toch, het blijft natuurlijk een vrucht uit het geweldige meesterbrein van Hugo Matthysen. Alleen dat al verdient meerdere luisterbeurten. En beetje bij beetje horen we knappe vondsten en spitsvondigheden, kunnen we met moeite een glimlach onderdrukken bij het beluisteren van de tekst.
Al kunnen we ons niet van de indruk ontdoen dat we ons in het Peulengaleis wagen en er botsen op een troep soldaten uit Full Metal Jacket die hersenloos alles wat de voorman scandeert herhalen. Neen, het is niet het beste werk van CPEX maar we zijn dankbaar dat we nog eenmaal iets nieuws hebben mogen beluisteren. Het ga jullie goed Clement Peerens, Aertbeliën Sylvain en Lady Dave. Ze brachten iets unieks in onze lage landen.
