Barst is in de eerste plaats Bart Desmet. Die sinds een jaar of vijf middels gitaren, synths, loops en effecten allerhande, mensen in zijn universum tracht binnen te zuigen.
Wars van genres en grenzen noemt hij z’n exploten (al dan niet met gastmuzikanten) “Wahnsinnmusik”. Op z’n nieuwste werkstuk krijgt hij bijstand van ene G. Simons (Gene Simmons zal het niet zijn) en Maxime Rouquart.
Een behoorlijk epische track van tien minuten, die zachtaardig aanvangt en waarin tekstueel geconcludeert wordt dat alles op z’n kop staat, maar dat we de samenzwering met z’n allen zijn. De rollercoaster dendert verder en de rit wordt frenetieker, hectischer en claustrofobisch. Om dan als een duister Swans meets Nine Inch Nails en Amen Ra mantra, mét intrede van zwaar gitaargeweld te eindigen, meesterlijk!
