Veel weten we niet over Barely Blue. De uitvalsbasis bevindt zich in Parijs, maar de leden komen zowat overal vandaan. Uiteraard uit Frankrijk maar ook uit Ierland en zelfs België. Voorheen werd er wel wat muziek de wereld ingestuurd, maar Silhouette beschouwen ze als hun eerste single. Het is het visitekaartje dat hun op de internationale muziekkaart moet zien te zetten.
Of dat laatste zomaar zal lukken is natuurlijk nog een ander paar mouwen. Door het belachelijke overaanbod van de streamers volstaat een goede song – zelfs van hoge kwaliteit – al lang niet meer. De enige manier om op te vallen als er geen grote jongens achter je staan, is dan ook het creëren van een uniek geluid.

Het is dat laatste waar het schoentje net iets te veel wringt. In Silhouette hoor je wel het talent bovendrijven, alsook dat men op zoek gaat naar een gelaagd geluid. Wat lukt, want Silhouette is gelukkig meer dan het zoveelste indiepopnummer. Wel is het jammer dat de zang veel te gepolijst klinkt waardoor elke gevarenzone ontweken wordt en de band veel te veel binnen de lijntjes kleurt.
Bovendien heeft Barely Blue zeer goed geluisterd naar Balthazar. Té goed zelfs. Net als bij Maarten Devoldere is het wereldje van Leonard Cohen nooit veraf en wordt er gekozen voor een song die opgebouwd wordt rond een dreigende sfeer. Helaas ontploft het nummer nooit en blijven we hongerig achter. Kortom, Barely Blue heeft zeker en vast genoeg potentieel, wel mag het de volgende keer gerust iets rauwer en vooral wat avontuurlijker.