In de prachtige academiezaal van Sint-Truiden nam jazzkwartet Yskan een jaar geleden hun debuutalbum op. Dat laten ze nu eindelijk op de wereld los. We raden dan ook aan om deze opname af te spelen terwijl je dit artikel leest. Soms moet je muziek gewoon voor zich laten spreken.
We zouden Yskan een supergroep durven noemen. De leden verdienden immers elk al hun sporen bij andere jazzbands. Bandleider-gitarist Geert Hendrickx bij Zandland, bassiste Anneleen Boehme bij LABtrio, drummer Simon Raman bij Steiger en saxofonist-klarinettist Sam Comerford bij Thunderblender. Maar zelfs voor wie zich nu met gefronste wenkbrauwen in de haren krabt, is dit album een ongelooflijke ontdekkingsreis.
Subtiel komt Yskan je oren binnengeslopen. Instrumenten ontluiken en klappen open, melodieën kronkelen zich een weg naar boven: met opener More Contemplative levert Yskan het ideale visitekaartje af. Soms neemt het viertal alle tijd. Zo duurt het een volle minuut voor Oil On Canvas goed en wel op gang komt, maar dan worden de prachtige klanken naar ons hoofd gesmeten als olieverf in schitterende kleuren op doek.
Af en toe gaat Yskan slepen, zoals op het wel erg aarzelende East Corner Wasteland en het te veel als een probeerseltje klinkende Butterscotch. Bij het herhaaldelijk beluisteren durven we die twee al eens door te spoelen om rechtstreeks naar het wonderlijk spannende Forlorn te springen. De toewijding en focus van de muzikanten die je op de videobeelden ziet, leidt tot een luisterervaring die je helemaal inpalmt.
Humility is niet de knallende afsluiter die je verwacht, maar een ingetogen afscheidsschot. Bij de eerste kennismaking met deze plaat komt dit misschien teleurstellend over. Het subtiele klankenpalet ga je bij een volgende luisterbeurt echter meer appreciëren. Misschien is dit debuut wel helemaal zoals een abstract schilderij. Elk detail zal je nooit begrijpen, maar wie ervoor durft te gaan zitten, kan alleen maar beloond worden.
