In het lijstje met bands waar ze zelf van houden en die hun voetafdrukken duidelijk als spoor achterlieten in hun eigen sound, vinden we onder andere Signal Août 42, Front 242, Mildreda, Pro Patria, A Split Second, Tyske Ludder, Akalotz, Pouppee Fabrikk, ELM en Clock DVA. Het was echter Front Line Assembly dat Cyrb en Bwulf samenbracht.
Op een optreden van de Canadese electro-/ industrialband, belandden beiden in de waanzin van de dansvloer, waar de ene door de andere tegen de vloer geduwd werd. Later op de avond ontmoetten ze elkaar in de toiletten en diegene die eerder de vloer tegen kwam, vroeg aan de andere of hij hem herkende. Veel meer was – naast 20 flesjes Filou – voor de heren niet nodig om vrienden te worden.
Sindsdien creëren de wolven samen hun eigen sound: “We doen zeker niets nieuws. Maar WÜLF7 heeft zijn eigen geest. De muzikale invloeden van ons twee zijn verschillend en wat daaruit voortvloeit, noemen we graag onze ‘dark elektro body melancholic’ sounds. Dat is de perfecte definitie van onze muziek. En we houden van het idee om betrokken te zijn bij de geschiedenis van onze scene en ervoor te vechten. Tot we doodgaan.”
WÜLF7 is dus niet wat we een pure EBM-band kunnen noemen en dat horen we in 12 tracks op hun eerste volledige album Dark Hate.
In opener Wülf7, die we als single al te horen kregen, stelt het duo zich meteen voor: twee donkere zielen die zichzelf, met pulserend repetitieve ritmes in een wervelende opbouw, in een fijn uitgewerkt electrokader verweven. Op het album vind je ook de Oldschool Remix V.2 door Struck9 terug van deze track. Hij liet de melancholische ondertoon afnemen tot een strakker en killer mechanisch dansnummer.
Alarmerend maar triggerend, met sirenes en gekrijs op de achtergrond, opent Humanity. Onmenselijk bitter klinkt het, wanneer de heren de bedreiging van de mens(elijk)heid klank geven. De vervormde vocals klinken hard, maar dan eerder in gelatenheid dan in agressie, hoewel de woede bijna te proeven is… Iets wat we wel weten te appreciëren, want binnen het genre wordt vaak voor overbodig/ overdreven agressief klinkende zanglijnen gekozen.
Iets wat alle tracks ook kenmerkt (en waarom de beschrijving ‘dark elektro body melancholic’-music inderdaad beter past dan louter ‘electronic body music’) is het stevige industriële geluid, gecombineerd met zwevende synthlijnen die een verzachtende melancholie achterlaten. Hoewel er niet veel zachts te bespeuren is in de sound van Wülf7, want de woorden “Let me die”, laten zich in Euthanasia duidelijk en kil verklanken. Pijnlijk snijdende synths vol onheil, terwijl de beats zonder ademruimte gewoon voort tikken wat uitmondt in een laatste zucht…
De tastbaar wordende spanning in In What Name vertaalt zich in versnellende ritmes, dieprauwe vocals en knap uitlopende soundscapes, die in de Bombastic Mix door Ultimate Soldier in een volledig andere sfeer ondergedompeld wordt. Een enorm geslaagd nummer, met een mix die een echte meerwaarde is.
In de naam van anderen, zonder eigen keuze… het gevoel zet zich vast in de strikte ritmes van Child Soldier. Die hardheid wordt continu gecontrasteerd met sombere intermezzo’s gedragen door de bijna engelachtige, onschuldige synths. De keuze blijft nazinderen als een echo… Ook in Fight horen we dat contrast knap uitgewerkt terugkomen, met grimmige vocals en in duister gehulde ritmes waartussen bijna vlinderend lichte elektronica-elementen opduiken.
Klassiek voetstampende ritmes mochten uiteraard niet ontbreken en die krijgen we ook in Ephemeral Human, waarvan Zynik 14 ook een Oldschool Mix voorzag. Staalhard klinken dan weer de Animal Remix van Wolf door Dreadfool en de Kommando7 Mix van Electro door Töt.
Een knap eerste album, recht uit de waanzin van de ondergrond. Luister ’s nachts. Als een wolf. En doe dat gerust 7 keer na mekaar.
Wie Wülf7 op het podium wil zien, noteert alvast dit in zijn agenda:
20/02 – Not Just Another EBM Day! – De Casino, Sint-Niklaas
08/05 – Belgian Electrowave Is Not Dead – Fort II, Wommelgem
Dark Hate is digitaal verkrijgbaar. (Her)lees hier ook ons interview met Cyrb en Bwulf en eerdere reviews van de single Wülf7 en hun debuut-ep The Night Of The Wolves (2019)
