Het beste wat een band kan overkomen is dat hij naambekendheid verwerft door mond-tot-mondreclame. En jawel, als er recent één Vlaamse band daar gebruik van heeft gemaakt dan is dat ongetwijfeld de Limburgse postpunkformatie Whispering Sons. Iedereen heeft wel één of andere postpunklegende in gedachten om dit vijftal mee te vergelijken, maar de eindconclusie blijft steevast dezelfde: men is diep onder de indruk!
Na een demo die tal van goede besprekingen kreeg op diverse muzieksites, is er nu Endless Party, de taperelease op Wool-E-Tapes. Zes rauwe postpunksongs waarin je ook shoegazegitaren hoort en de ijskoude coldwavedrums die wel van Laurence Tolhurst lijken te komen, ook al is het Sander Pelsmaekers die achter de drumkit zit.
Met opener Shadow is het meteen raak. Een nummer met een 80’s geluid dat niet eens retro klinkt, gitaargeweld verpakt in melancholie. Je hoort er de weemoed van Echo & The Bunnymen en de gitaren van Comsat Angels in. De heerlijke klaagzang van Fenne Kuppens heeft ons meteen bij het nekvel. Midlife is alweer zo’n postpunkknaller, maar de echte pracht moet nog komen! We hebben wel respect voor tapereleases, toch is het vreemd dat een wereldnummer als Time “slechts” op een tape belandt. Het nummer herbergt het mooiste van de vroegere And Also The Trees, Modern Eon en voor ons part ook White Lies. Briljant, een ander woord kunnen we echt niet verzinnen! The Night is opnieuw een energieke song, maar de parels vind je bij Whispering Sons in de tragere nummers. Insights klinkt dramatisch mooi, Fennes typische stem wordt omringd door een geluidsmuur van de gitaar van Kobe Lijnen, de kille bas van Lander Paesen en de doomy keyboards van Sander Hermans. De tape wordt mooi afgesloten door The Wall dat net zo lekker klinkt als pakweg Modern English.
Jawel, aan namen is er geen gebrek om Whispering Sons mee te vergelijken. En eigenlijk zijn die volstrekt overbodig: Whispering Sons is uiteindelijk de enige naam die telt! Horen is geloven!
