“We zijn er, het licht is zoveel feller hier, het wordt helder, ik moet zingen, ik zal breken van geluk. We moeten vallen, telkens vallen om weer op te staan”. Aan het woord is Wende Snijders. Gelouterd, (niet) gehavend, gesterkt, de liefde voor het leven voluit uitschreeuwend met opgestoken middenvinger naar de dood, laatstgenoemde ook overduidelijk uitdagend in Jij Idiote dood: “Jij neemt mij ooit te grazen, misschien nog wel vandaag, ik zal hebben geleefd, soms tegen mijn zin, toch niettemin”.
Op haar nieuwe album Sterrenlopen omarmt Wende hartstochtelijk het leven, gaat ze op zoek naar zichzelf en naar anderen, om tot de conclusie te komen dat we samen veel verder komen. Voor samenhorigheid is moed nodig. De zangeres schuwt ook geen taboes en breekt een lans om vooral jezelf te zijn. Of zoals Wende dat veel gevatter zegt: “Ik denk dat de meeste mensen vooral gezien willen worden zoals ze hopen te zijn. We willen aan een ideaalbeeld voldoen. Maar als iedereen gezien wil worden, wie kijkt er dan nog?”
Wie de recente indrukwekkende De Wildernis-tour, met veel nieuw nog onuitgegeven werk, bijwoonde, hunkerde vast volop naar de opvolger van Mens (2018). En kijk met Sterrenlopen doet Wende nog straffer. De veelzijdige woordkunstenares laveert op Sterrenlopen moeiteloos tussen ambient en smooth jazz, chanson en hevig beukende elektropop.
In een glasheldere productie klinkt Sterrenlopen intimistisch en intens, soms hyperactief, dan weer ultra smooth. Daarbij oreert, debiteert, ratelt en rapt Wende haar ronduit prachtige lyriek, wat een magnifieke woordliefde. Soms een heuse spraakwaterval, dan weer precies afgemeten. En eigenlijk is het altijd pure poëzie. Bovenal zingt deze Kate Bush der Lage Landen de sterren van de hemel (Sterrenlopen, pun intended!).
De plaat start met een rustig gitaarriedeltje. En daar is Wende. “We zijn er, het licht is zoveel feller hier, het wordt helder, ik moet zingen tot ik zal breken van geluk”. Met De Zon Komt Op is de toon meteen gezet. Een rustige start, dus tijd om dat te doorbreken.
Stevige gitaren, beats en keys en Wende die zich in een hemels/helse tirade smijt in Dit is Alles, de potente single die je al gehoord zou moeten hebben. Niet minder indrukwekkend is Alles Weggegeven dat start op dreigende meanderende elektro, terwijl Wende zich afvraagt: “Waar is de nacht, waar is de nacht in jou gebleven, is dit nu alles, heb jij nu alles weggeven?” Met vette keys in het middenstuk, waar pulserende drums klinken, Wendes stem ook als koortje en de track die plots tot pure dance hall rave aanzwelt. Machtig, en hop met de beentjes!
De ballad Bloed In Mijn Bloed was ook een van de vooruit gestuurde singles. Hierin verhaalt Wende op pakkende wijze hoe je het verhaal bent van generaties die je voor zijn gegaan. Hoe je dat nooit ongedaan kan maken maar wel zélf kan besluiten wat je ermee doet. Luister naar de tekst en laat die binnensijpelen. Even slikken misschien. Indrukwekkend en weerom hemels gezongen.
En als we dan toch bij de categorie ‘komt stevig binnen’ aanbeland zijn, luister dan zeker ook naar Lege Stoelen, a capella startend, dan met een zuinig instrumentarium op de achtergrond. “Er zijn altijd lege stoelen, onbesproken namen. Met hoeveel we ook zijn, we zijn nooit volledig samen. Ik ken je niet, ik ben je honderd keer verloren. Er is een vorm van dood die steeds weer wordt geboren.” Wende, zingt en croont, fluistert. En ja, het komt binnen.
Doorleefd en intens gezongen, pakkend maar tegelijk ook heel liefdevol en troostend is Laat Mij Het Zijn, waarbij Wende haar geliefde vraagt “laat mij het zijn die overblijft wanneer je gaat, zo ben jij het die het wordt bespaard”. Zo mooi verwoord, zo sterkt gebracht.
Bij Troostzoekers, dat Wende samen zingt met Froukje, denken we spontaan aan de lotgevallen van vluchtelingen en gelukzoekers, maar het kan ongetwijfeld veel meer betekenen, of metaforisch bedoeld zijn. De dames zingen “Voor wie en iedereen, is hier een plek”, maar ook: “Geluk is gevaarlijk voor de roekeloze die verstrikt is in zijn eigen ik.” Het nummer kent een fraaie opbouw met mooie samenzang, een bezwerende keyboard-riedel, lichtjes naar catharsis werkende aan het eind.
“Ik weet zeker: niets is zeker, een ding weet ik: niemand weet het”, zingt en declameert Wende over verdwaalde beats en een grand piano in Loop Naar Het Vuur, aan een net nooit opgefuckt tempo.
Hoe Wende de dood uitdaagt en tergt, meer nog haar onbevreesde levensvreugde uitzingt met opgestoken middenvinger is hilarisch, krachtig en prachtig. Jij Idiote Dood wordt gestuwd door stevig kapotte beats en synths, en Wende laat de idiote dood duidelijk weten niet bang zijn: “Geen dood kan mij vermoorden. Alleen de zee, de zee, de zee. Niets van mij gaat ooit voorbij. Niets van mij is ooit geweest. Zwijgen zal ik tot je mij kan horen. Ik zal hebben geleefd.” Met een weerom magnifieke woordenschat, roept de zangeres haar liefde voor het leven uit. Als de dood Nederlands machtig is, kruipt die nu vast ergens weg in een hoekje!
Toen de single uitkwam, was het een instant favoriet van ons. En jawel: Het Is Genoeg belandde ook op de plaat. Alhoewel met rustige start; aan een haast hels tempo en met een enorme woordenvloed, declamerend en rappend, dan weer fantastisch zingend. Met als adagio “Het is goed, het is genoeg, ik ben meer dan goed genoeg”, sleept Wende ons mee naar de dansvloer op een huppelende drumpatronen en hemelse keys. Nog géén drie minuten duurt dit fijne voer voor onze dansbeentjes!
Ook de titeltrack gaat het vast goed doen op de dansvloer. Sterrenlopen zouden we durven bestempelen als angry girls powerpop. Wende en S10 gooien alle remmen los, in dit ei zo na house en drum-‘n-bass nummer. Er wordt gerapt en geroepen, minder gezongen. Het is ideaal voer voor de dansvloer. Maar eerlijk? Eigenlijk de minste track van de plaat wat ons betreft. Sorry, dames!
Hou Me Vast schittert rijkelijk in al zijn eenvoud. Simpel en groots tegelijkertijd is deze liefdevolle piano-ballade, met een machtig croonende Wende, zo mooi dat het pijn doet. En hou het maar eens droog bij Feniks, dat het album besluit. Hoezo, pakkende eindnoot? “De sterren staan goed vanavond in de nacht. De vogels blijven stil, het wordt geen dag. De sterren staan goed, hierna is niets. En ik weet dat klopt precies”. Slik! Kippenvel? Check!
Er kan geen twijfel over bestaan. Hoe knap Mens ook is, met de terecht gewonnen Edison Pop Award, met Sterrenlopen levert Wende haar tot nog toe allerbeste werk af. De zangeres heeft de lat nu wel heel erg hoog gelegd, maar wedden dat ze ons in een nabije toekomst opnieuw weet te verbluffen en verbazen?
Laten we eerst maar aftellen naar de tour die er zit aan te komen. Op zaterdag 21 oktober 2023 kan je Wende bewonderen in De Roma. Er zijn nog tickets, maar we denken wel dat je je best haast. Tot dan?
